یک عاشقانه ی آرام از نادر ابراهیمی

«بانوی من! بسیاری از نخستین ها، توهّم است؛نخستین روز،نخستین ساعت،نخستین نگاه،نخستین کلمات عاشقانه…

یاد،عینِ واقعه نیست،تخیّل آن است، یا وهم آن.

یاد، فریبمان می دهد.حتی عکس ها راست نمی گویند.حتی عکس ها.

چیزی بیش از یاد،بیش از عکس،بیش از نامه های عاشقانه،بیش از تمام نخستین ها عشق را زنده نگه می دارد: جاری کردن عشق: سیلان دائمی آن.در گذشته ها به دنبال آن لحظه های ناب گشتن،آشکارا به معنای آن است که آن لحظه ها،اینک، وجود ندارند.

آتشی که خاکستر شده، عزیز من،آتش نیست-حتی اگر داغِ داغ باشد.

–       نگذاریم شعله بمیرد.فریب حرارت را نخوریم.اصل،رقص شعله هاست نه گل های سرخی زیر قبای خاکستر.»

دوستان عزیز،پیشنهاد می کنم کتاب “یک عاشقانه ی آرام” از آقای ” نادر ابراهیمی” را بخوانید.انتشارات روزبهان.