کیفیت رابطه پدر و پسر و نحوه حل مشکلات آنها

کیفیت رابطه پدر و پسر و نحوه حل مشکلات آنها

گاه در زندگی، برخی از روابط سخت و پیچیده به نظر می رسند؛ اما با نگاهی دقیق تر به آنها، درمی یابیم که خودمان بسیاری از مسائل را سخت می گیریم و اوقات را به کام خود، خانواده و اطرافیانمان تلخ می کنیم. یکی از این روابط پیچیده رابطه پدر و پسر است. آنها علایقی متفاوت از یکدیگر دارند و همین اختلاف، باعث بروز مشکلاتی میان آن دو میشود. در این مقاله، شما را با نکاتی آشنا خواهیم کرد که برای افزایش سطح آگاهی هر پدر یا مادری لازم است. 

 

پسران ؛ تحت تأثیر پدران

همیشه به یاد داشته باشید که پسران تحت تأثیر پدران خود هستند. شاید ما به این مسئله آگاه باشیم، شاید هم نه؛ اما هر پسری از رفتار پدرش یاد می گیرد و همان رفتار را بی شک، در برابر او، به اجرا خواهد گذاشت. به همین دلیل، اکثر روان شناسان باور دارند که بدون تردید می توان رفتارهای پدر را، چه به صورت خودآگاه و چه به صورت ناخودآگاه، در رفتار و اعمال پسر مشاهده کرد. به قول ضرب المثل قدیمی: «از کوزه همان برون تراود که در اوست!» پس نمی توان انتظار داشت که رفتار پسران از رفتار پدران متفاوت باشد. به یاد داشته باشیم که : اگر سیبی از درخت جداشود به زیر همان درخت خواهد افتاد، نه در زیر درختی دیگر.

اختصاص زمان برای پسر

هر پدری باید در طول هفته، ساعات مشخصی را به فرزند پسر خود اختصاص دهد. زمان مفیدی را با او سپری کند و به این طريق، از نیازهای پسرش مطلع شود و او را بهتر و بیشتر بشناسد. این کار کمک می کند تا در زمانهایی که آن دو دور از هم هستند اختلافی میان آنها بروز نکند و پسر به خاطر داشته باشد که در وهله اول، آنها دوست یکدیگر هستند و بعد پدر و پسر.

 

 

شرکت در فعالیت های فرزند

با اجازه پسرتان در فعالیتهای وی مشارکت کنید. گاهی اوقات پسران دوست دارند که تحت نظر یک نفر، به ویژه شخصی از جنس خودشان به فعالیتهای خود ادامه دهند. آنها در وجود خود این نیاز را می بینند که باید فردی از خانواده بر کارهایشان نظارت کند و کسی به غیر از پدر نمی تواند از عهده این امر مهم بربیاید.

تمرکز بر افکار مثبت

بر افکار مثبت خود تمرکز کنید. در اصل فرزندان ما، و در اکثر موارد پسران، در معرض انواع آسیب ها و به ویژه افکار منفی خود هستند. به گمان ما پسران افراد قوی تری هستند؛ اما این باور کاملا غلط است. شاید باور نکنید، اما پسران حتی از پیامهای بازرگانی تلویزیون نیز انرژی منفی می گیرند و ساعت ها تصاویر دیده شده را در ذهن خود مرور می کنند. آنها به نداشته هایشان فکر می کنند و از نداشتن آنها احساس حقارت و کوچکی خواهند کرد. وظیفه شخص یاری رساننده، یعنی پدر، این است که اجازه ندهد پسرش بر افکار منفی خود تمرکز کند. او باید داشته ها و نکات مثبت را به فرزندش یادآوری کند.

گوش دادن فعال و با دقت

به فرزندان خود با دقت گوش کنید؛ بنابراین همیشه متكلم وحده نباشید. این درست نیست که تنها شما صحبت کنید و فرزندتان همیشه مشغول شنیدن حرف ها و نصیحت های شما باشد. در طول روز، زمانی را به شنیدن حرفهای پسرتان اختصاص دهید. از مسائل کوچک آغاز کنید. ابتدا اجازه دهید که پسرتان با شما دردودل کند تا بتواند احساسات و مشکلاتش را با شما در میان بگذارد. این کار را از سنین پایین شروع کنید تا پسرتان در دوران نوجوانی و بزرگسالی (در سنین ۲۰ تا ۲۵ سال) اعتمادی درونی به شما داشته باشد؛ یعنی، وی باید بداند که فردی مطمئن در دنیایش وجود دارد؛ فردی که نگرانی ها را از بین می برد، میتوان با او مشترکاتی داشت و به او تکیه کرد.

واگذاری مسئولیت به فرزند

مسئولیت انجام دادن کاری را به او محول کنید. باید بفهمید که فرزند پسر شما از عهده انجام دادن چه کارهایی برمی آید. آن گاه پس از ارزیابی بسته به توانایی هایش انجام دادن کاری را به وی پیشنهاد دهید. با این روش، او می تواند خودش را به شما ثابت کند. در حقیقت، با این اثبات توانایی، شماهستید که سبب ارتقاء بخشیدن عزت نفس در او میشوید.