پرسش و همدلی در خانواده درمانی

پرسش و همدلی در خانواده درمانی

برای اینکه به خانواده کمک شود تا اطلاعات جدیدی به دست آورد، درمانگر در این نقطه از فراه درمان، سؤالاتی در مورد چگونگی تفکر، احساس، رفتار و اینکه چگونه افراد در قالب گروه ها تعامل می کنند را مطرح می سازد. درمانگر ضمناً سؤالاتی راجع به سیستم می پرسد تا اطلاعات حاصله شيوه به هم پیوستن خانواده و اینکه چگونه این شیوه به مثابه یک سیستم عمل می کند را آشکار سازد. در جریان تولید اطلاعات، خانواده به تدریج از شیوهٔ تعامل خود آگاه می شود، هدف عملی درمانگر این است که به شیوهای پرسش نماید که اطلاعات جدیدی را عرضه کند تا خانواده آنها را درنظر بگیرد. این آگاهی به اعضای خانواده کمک می کند به درک نوینی از آنچه که می تواند بعداً به تغییر منجر شود نائل آیند.

پرسش

بنابراین سؤالات به نحوی پرسیده می شوند که خانواده را هم به صورت فردی و هم به صورت جمعی به تفکر در مورد مضامین آن پاسخ ها وادارند. سؤالات برای افشای حقایق طراحی نشده اند، بلکه زنجیرهای از افکار واکنشی را ایجاد می نمایند که در آن به هم پیوستگی خانواده به عنوان یک سیستم برای اعضای آن آشکار می شود. معمولا پرسش از سؤالات جهت دار(که درمانگر جواب آن را میداند) کمکی به او نمیکند، بلکه سؤالاتی را مطرح می کند که تأثیرگذاری و پاسخ به آنها توسط مُراجع تعیین می شود.

اهداف و اقدامات درمانگر فقط در خدمت به راه انداختن یکی پاسخ است، یعنی آنها تعیین کننده پاسخ نیستند، بلکه سؤالات در خدمت واداشتن مردم به تفکر در مورد آنچه که می کنند و آنچه که در ارتباط با دیگران انجام میدهند قرار دارد. آنها افراد را به تفکری واکنشی نسبت به عمل خودشان و نیز عمل شان در سیستم دعوت می کنند. با ترغیب به این نوع تفکر واکنشی، سؤالات اثر ایجاد واکنش پذیری در خود سیستم خواهند داشت .

 

شنیدن فعال

سودمندترین موضع در این مرحله وحدت نظر تمامی درمانگران است، یعنی شنیدن فعال و غیرمنتقدانه و عاری از قضاوت است. خانواده درمانگر باید قادر باشد همدلی و پذیرش خود را آشکار نماید تا انجام این فرآیند تسهیل گردد. همدلی برای جلب توجه افراد به صداقت و مشارکت کامل در خانواده درمانی مهم و اساسی است. پاسخ توأم با همدلی درمانگر، اعضای خانواده را ترغیب می کند تا جنبه هایی از تجربهٔ خودشان را که مدت هاست احساس می کنند اما بطور ناقص درک و به ندرت شنیده می شود بیان دارند.

 

همدلی

بنابراین همدلی ابزاری است برای درک که با انعکاسی احساس و گوشی سپردنی آزاد و پذیرا حاصل می شود. در ارائه پاسخهای همراه با همدلی، واقعیت حضور بیش از یک شخص در اتاق جلسه نشان دهندهٔ مشکلی با ترتیبی متفاوت، در مقایسه با درمان فردی است. هر عضو خانواده مراقب پذیرش خود توسط درمانگر، پذیرش خود توسط | افراد دیگر و توسط خانواده به عنوان یک کل است. زمانی که اعضای خانواده احساس درک شدن و پذیرفته شدن با حضور شنوندهای پذیرا را کنند، حسی امنیت و قدرتی به دست میآورند که به آنها امکان میدهد تا آرزوهایشان را بیان کنند و پذیرای آنچه که دیگر افراد خانواده می خواهند باشند.