نسبیت اندیشی؛ از پروتاگوراس تا نیچه

نیچه می نویسد:انواع بسیار متنوع چشم وجود دارند. در نتیجه حقیقت های بسیار متنوع وجود دارند. در نتیجه حقیقت وجود ندارد. نیچه حقیقت را موردی جدا از ما و جدا از زبان ما نمی داند و به حضور مستقل و جاودانه آن باور ندارد.نیچه سوفیست ها را «یونانیان راستین» دانست، کسانی که واقع گرایانه بودن و شهامت رویارویی داشتند. هوسرل این حکم پروتاگوراس را که « انسان ملاک همه چیزاست» لحظه ای از حقیقت فلسفی نامید و نوشت که ریشه آن در نسبی گرایی شکاکی است.
تفسیرهای متفاوت برداشت ها، اعتبارها، گذارها و حتی واژه گان ، خبر از دنیای متفاوت ، به اصطلاح پدیدار شناسان و اهل هرمونوتیک خبر از افق های گوناگون می دهد. اما منطق یکسان نگری در پی همانند کردن تمام تأویل ها بر میاید، در واقع یکی از تأویل ها را می پذیرد و به گونه ای اقتدار گرایانه بقیه را حذف و کنار می گذارد.
برای آشنایی بیشتر با تفکرات نسبیت اندیشی به کتاب تردید نوشته بابک احمدی انتشارات مرکز مراجعه کنید.
مرادی