نحوه حل تعارض زناشویی و ادامه دادن روابط همسران
چاپ مقالهنحوه حل تعارض زناشویی و ادامه دادن روابط همسران
کاری کنیم که روابط ادامه یابند
اگر باهم زندگی می کنید یا ازدواج کرده اید، تعارض زناشویی اجتناب ناپذیر است. تعارض بر سر پول، ارتباط، تمایلات شخصی، مسایل جنسی، خویشاوندان، دوستان، و فرزندان روی می دهد. اگر زوج ها از پیش انتظارات خود را از یکدیگر روشن نکنند، با تصمیم گیری درباره اینکه چه کسی چه کاری را باید انجام دهد روبرو می شوند. در ازدواج های سنتی، مسئولیت ها طبق نقش های جنسی کلیشه ای محول شده اند. زن آشپزی، نظافت و به بچه رسیدگی می کند. شوهر نان آور است و به تعمیرات خانه و غیره رسیدگی می کند. در ازدواج های غیر سنتی، کارهای عادی و روزمره معمولا تقسیم یا درباره آنها مذاکره می شود، مخصوصا هنگامی که زن نیز کار می کند. تعجب آور نیست که وقتی یک خانم غیر سنتی با یک مرد سنتی ازداوج میکند اصطکاک ایجاد می شود. می شود.
دلایل ایجاد تعارض زناشویی
موارد زیر نمونه ای از مخاطراتی هستند که تعارض زناشویی ایجاد می کنند و ثبات زندگی زناشویی را به خطر می اندازند:
- زندگی کردن خیلی نزدیک یا خیلی دور از خانواده اصلی
- اختلاف نژادی، مذهبی، تحصیلی، یا طبقه اجتماعی
- وابستگی به یکی یا هر دو خانواده اصلی برای پول، مسکن، با حمایت عاطفی
- ازدواج قبل از اینکه زوج به مدت شش ماه یکدیگر را شناخته باشند، یا بعد از چند سال تماس داشتن (زوج هایی که ازدواج را چند سال به تعویق می اندازند بدگمانی ها یا تعارض هایی دارند که به رابطه آنها صدمه می زند)
- بی ثباتی زناشویی در هریک از خانواده های اصلی
- حاملگی قبل ازدواج یا در طول سال اول ازدواج
- بی تفاوتی نسبت به نیازهای جنسی همسر
- ناراحتی از نقش شوهر یا همسر
- ادعوا بر سر تقسیم کار
حل کردن تعارض زناشویی وقتی که در زندگی زناشویی تعارض هایی ایجاد می شوند، که به ناچار ایجاد خواهند شد، توصیه های زیر می توانند مفید باشند.
با انتظارات نامعقول مبارزه کنید
افرادی که زندگی زناشویی آنها آشفته است بیشتر از کسانی که زندگی های زناشویی باثبات دارند عقاید نامعقولی را در سر می پرورانند. به رغم این واقعیت که تقریبا همه زن و شوهرها گاهی با هم اختلاف عقیده دارند، ممکن است باور داشته باشند که هرگونه اختلاف عقیده ای مخرب است. آنها تصور میکنند که اختلاف نظر درباره خویشاوندان، فرزندان، یا فعالیت های جنسی به معنی آن است که یکدیگر را دوست ندارند یا زندگی زناشویی آنها پا در هواست.
امکان دارد که آنها باور داشته باشند که همسر آنها باید بتواند ذهن آنها را بخواند و بداند که آنها چه می خواهند)، که همسر آنها نمی تواند تغییر کند، که آنها باید شریکان جنسی عالی باشند، و اینکه مردان و زنان از نظر شخصیت و نیازها تفاوت فاحشی با هم دارند.
عدم توافق همسران با هم
این منطقی و سازگارانه است که همسران بدانند که هیچ دو نفری تمام اوقات با هم توافق ندارند، باید به جای اتکا به «ذهن خوانی»، خواسته های خود را ابراز کنند تا پیام یکدیگر را دریافت نمایند، معتقد باشند که همه ما می توانیم تغییر کنیم (هرچند که تغییر ممکن است آهسته صورت گیرد، مقداری ناکامی جنسی را تحمل کنند، و به صورت برابر با یکدیگر رفتار کنند.
در مجموع، اختلاف نظر به خودی خود برای زندگی زناشویی مخرب نیست. اختلاف نظر در هر زندگی زناشویی یافت می شود. مسئله این است که زن و شوهر چگونه اختلاف نظر را مدیریت می کنند. اعتقاد به اینکه اختلاف نظر به خودی خود مخرب است عقیدهای غیر منطقی است که می تواند سازگاری زندگی زناشویی را به خطر اندازد. .
عوارض اختلاف نظر و ابراز خشم
گاتمن و کرکاف (۱۹۸۹) معلوم کردند که اختلاف نظر و ابراز خشم در صورتی که به طور مناسبی حل و فصل شوند، می توانند در بلند مدت به رضایت زناشویی کمک کنند و باعث کاهش تعارض زناشویی شوند. آنها زندگی های زناشویی را به مدت سه سال پیگیری کردند و دریافتند که موارد زیر تأثیرات مخرب بلند مدت دارند:
- دفاعی بودن یا بهانه تراشی به جای پذیرفتن مسئولیت برای مشکلات
- تهمت زدن بدون اشاره کردن به اینکه ممکن است نظر همسر مقداری اعتبار داشته باشد
- گفتن فقط آنچه که همسر باید انجام دادن آن را متوقف کند و نه آنچه او باید به دفعات بیشتری انجام دهد
- اشتباها متهم کردن همسر به داشتن احساسات، عقاید، یا انگیزه های بد که واقعا آنها را ندارد – و بعد سرزنش کردن او به خاطر این احساسات، عقاید یا انگیزه ها
- لجوج بودن: خودداری از پذیرفتن مصالحه با تحمل کردن اختلافها : بیان کردن اظهارات تحقیر آمیز یا توهین کردن و ناله و فغان کردن
تعامل هایی که باعث افزایش رضایت زناشویی میشوند:
- پذیرفتن نقطه نظر همسر حداقل تا اندازه ای
- گوش دادن دقیق به تهمت ها
- درک کردن نحوه ای که همسر احساس می کند، حتی در اوج دعوا و جر و بحث
- مصالحه کردن
- غییر دادن نظرات خویش
اعتقاد به اینکه همسر فرد نمی تواند در جهت بهتری تغییر کند نوعی انتساب پایدار برای مشکلات زناشویی است. انتساب های پایدار برای مشکلات، تلاش هایی را که برای تغییر کردن صورت می گیرند با شکست مواجه ساخته و با احساس های افسردگی نیز ارتباط دارند. همچنین، انتساب های کلی ( «همسر من همین است که هست» در مقایسه با انتساب های اختصاصی «این رفتار همسر من است که مرا آزار می دهد») مشکلات را بزرگ جلوه می دهند.
عقاید نامعقول افزایش دهنده مشکلات زناشویی:
موارد زیر نمونه ای از عقاید نامعقول دیگر هستند که مشکلات زناشویی را بیشتر می کنند:
«در صورتی که همسرم همیشه از من حمایت نکند پس مرا دوست ندارد».
«افرادی که یکدیگر را دوست دارند صدای خود را بلند نمی کنند»
«اگر اختلاف نظر فورأ حل نشود، وحشتناک است»
«اگر همسرم واقعا به اضطر آب / افسردگی / زخم معده / امتحان من اهمیت می داد، این طوری با من رفتار نمی کرد».
«همسرم این عادت ناراحت کننده را دارد که همواره از من ایراد می گیرد». : «اگر همسرم واقعا مرا دوست داشت، می دانست که چه می خواهم».
این عقاید نامعقول، اختلافات را بزرگ می کنند و استرس زناشویی را به جای برطرف کردن افزایش می دهند. عقیدۂ آخر بسیار زیان بار است. ممکن است فرض کنیم کسانی که واقعا برای ما اهمیت قایل هستند حتی در صورتی که به آنها نگوییم، می دانند که چه چیزی ما را خوشحال و چه چیزی ناراحت می کند. اما دیگران نمی توانند فکر ما را بخوانند و باید احساسات و اولویت های خود را بی پرده و مستقیم بیان کنیم.
درباره اختلافها گفتگو کنید
برای گفتگو کردن مؤثر درباره اختلافات مربوط به مسئولیت های خانه داری، ترجیحات اوقات فراغت، و غیره، هریک از همسران باید مایل باشد قدرت را در رابطه تقسیم کند. اگر در زندگی زناشویی «قدم اول غلط برداشته شود، طوری که یکی از همسران بر دیگری تسلط یابد، اختلاف در تبادل قدرت ممکن است گفتگوهای آتی را مختل کند. همسری که از قدرت محروم شده ممکن است شنیده نشود، دلخوری ها ایجاد شوند، و در نهایت رابطه قطع شود. . افزایش دادن تعامل های زناشویی لذت بخش زوج های راضی رفتار لذت بخش بیشتر نسبت به یکدیگر دارند. رفتارهای زیر را که با روابط خشنود کننده ارتباط دارند، در نظر بگیرید:
- توجه کردن، گوش کردن
- توافق داشتن با همسر
- تأیید کردن همسرتان وقتی که شما را خشنود می کند
- پرداختن به تعامل های جسمانی مثبت مثل لمس کردن و در آغوش گرفتن
- نشان دادن علاقه
- شوخی کردن؛ خندیدن و لبخند زدن
- مصالحه کردن در مورد اختلاف نظرها
- اطاعت کردن از درخواست های معقول
نتیجتا…
متأسفانه، زوج هایی که مشکلاتی را تجربه می کنند، رفتارهای لذت بخشی را که همسر آنها نشان می دهند، دست کم میگیرند. علت آن ممکن است این باشد که زوج هایی که سازگاری نامناسبی دارند ممکن است بدترین چیز را از یکدیگر انتظار داشته باشند یا تلاش هایی را که برای تغییر صورت می گیرند نادیده گرفته یا آنها را باور نکنند. اگر همسر شما سعی می کند مقداری لذت به زندگی شما بیاورد، نشان دادن مقداری قدردانی می تواند مفید باشد. و اگر شما سعی کرده باشید مقداری لذت برای همسرتان ایجاد کنید، و تلاش شما نادیده گرفته شده باشد، گفتن چیزی مانند «هی! به من نگاه کن! من با تو موافقم؛ فکر می کنم واقعا باهوشی» ضرری نمی رساند.