عشق ماندنی و هوس رفتنی است

عشق ماندنی و هوس رفتنی است.

عشق چیست؟

به راستی عشق چیست؟ عاشق کیست؟

در جامعه امروز ما عشق پدیده ای کمیاب است. هیچ واژه ای به اندازه واژه عشق برای معانی متعدد و گوناگون به کار نرفته است. اما بیشتر این معانی پوششی خوشایند برانگیزه های درونی روابطی است که در واقع عشق نیست. این روزها صحبت ها درباره عشق آنقدر یاد و متنوع است که نمی توان تعریفی جامع یا مورد قبول همگان از آن ارائه داد.

سخن عشق یکی بود ولی آوردند                         این سخنها به میان زمره نادانی چند

اما تعریف از عشق را می توان این چنین گفت:

عشق لذتی است که از حضور شخص دیگر و بودن با او دست می دهد، لذتی که با پذیرش ارزش او و علاقه به رشد شخصی او همراه می باشد. با این تعریف همیشه دو چیز در به وجود آوردن عشق مؤثر هستند: یکی قبول ارزش و اهمیت شخص دیگر و خیرخواهی برای او و دیگری احساس لذت و شادمانی از حضور او و ارتباط با او.

[irp posts=”9183″ name=”گنگ تر از احساس عشق ، کدامین احساس است؟!”]

عاشقی:

آیا ما عاشقی می کنیم؟ آیا عاشق افراد می شویم یا عاشق چیزی در مورد افراد؟  لازمۀ عاشق بودن چیست؟

لازمۀ عشق ورزیدن خودآگاهی و خویشتن شناسی است زیرا عشق همدلی و هم احساسی با آدمی دیگر را می طلبد و از اهمیت دادن به ارزش ها و توانایی های بالقوه آن آدم دیگر شکل می گیرد. همچنین عشق باید آزادانه باشد و اگر نباشد دیگر عشق نیست. اگر کسی را بدان جهت دوست می داریم که در دوست داشتن آدمی دیگر آزاد نیستیم و یا صرفاً به خاطر روابط  خانوادگی دوستش می داریم، این عشق نیست. اگر عشق و عاشقی بین دو نفر صرفاً برای از بین بردن تنهایی باشد نتیجه اش افزایش احساس تنهایی، برای هر دو طرف خواهد بود.

[irp posts=”2697″ name=”مراقبت از عشق، دشوارتر از عاشق شدن! “]