عزت نفس چیست؟ منابع درونی کسب عزت نفس را بشناسید – قسمت دوم

عزت نفس چیست؟ منابع درونی کسب عزت نفس را بشناسید – قسمت دوم

 

مسئولیت در قبال خود

برای رسیدن به احساس عزت نفس و احساس اینکه شخص شایسته زندگی و سعادت هست، تمایل به قبول مسئولیت در قبال رفتار و دستیابی به هدف ضروری است. کسی که در قبال خود قبول مسئولیت می کند، نشان می دهد که از عزت نفس برخوردار است. شخص باید به این باور برسد که من مسئول تحقق خواسته هایم هستم، من مسئول روابط خود با دیگران هستم». این قبول مسئولیت باید در قبال موارد گوناگونی باشد که عبارت اند از: تحقق خواسته ها، انتخاب ها و اعمال خود تعیین اولویت های زندگی خود، تعیین روابط خود با دیگران شامل همکاران، همسر، فرزندان و دوستان ؛ کیفیت ارتباطات خود با دیگران انتخاب ارزش ها برای زندگی خوشبختی بالا بردن عزت نفس خود، به طورکلی می توان اصل سوم عزت نفس را در پذیرش عباراتی خلاصه کرد که عبارت اند از: «کسی نمی آید ، کسی نمی آید تا به زندگی من سروسامان دهد، و اگر خودم کاری انجام ندهم، چیزی بهتر نمی شود»..

 

ویلیام گلاسر (۱۹۹۸) در نظریه انتخاب نیز اصل مسئولیت در قبال خود را تأیید کرده است، گلاسر معتقد است که هر کاری که شخص انجام می دهد، انتخاب خود او است. انتخاب خود شخص است که باعث خوشبختی و یا بدبختی او می شود.

قاطعیت و ابراز وجود

از دیدگاه براندن، ابراز وجود کردن به معنای روی پای خود ایستادن، حرف خود را زدن و خود بودن است. درواقع، منظور این است که شخص به خود و به عبارتی به تمام خواسته ها، نیازها و ارزش های خود احترام بگذارد. سؤال کردن، نشانه ای از ابراز وجود کردن است. داشتن رأی مستقل و پایبند افکار و اندیشه های خود بودن، نیز اقدامی دیگر به نشانه ابراز وجود کردن است. شرط لازم ابراز وجود، مهم شمردن دیدگاه های خود، یعنی «نه» گفتن در وقت مناسب و در واقع، پایبند باقی ماندن به خواسته های خود است

 

زندگی هدفمند

زندگی هدفمند به معنای استفاده از تمام نیروی خود برای رسیدن به اهدافی است، که شخص در زندگی انتخاب می کند، مانند: درس خواندن؛ تشکیل خانواده؛ کسب درآمد شروع یک فعالیت جدید، بدون داشتن هدف معين، قضاوت پر این اصل که شخص تا چه اندازه در مسیر درست حرکت می کند، غیرممکن می شود.
عليان و غلامی (۱۳۹۱) در زمینه لزوم داشتن زندگی هدفمند، وجود چشم انداز در زندگی را مطرح می کنند. از دید آنان، چشم انداز به معنای تصویری است که انسان برای خودش از آینده ترسیم می کند و آن، چیزی نیست جزء ترکیبی از داوری ها و ارزش های مبتنی بر اندیشه، واقعیت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی 

 

يكپارچگی شخصی

با رسیدن به سن بلوغ به افراد ارزش ها و معیارهای خود را پیدا می کنند و موضوع یکپارچگی شخصی در ارزیابی از خود نقش مهمی می یابد. این یکپارچگی هنگامی اتفاق می افتد که رفتارها و اعمال فرد با باورها، الگوها، معیارها و برداشت های او هم خوانی داشته باشند. وقتی شخص به شکلی رفتار می کند که با برداشت او از آنچه را مناسب است، در تضاد قرار می گیرد، آن شخص نزد خود بی اعتبار می شود، افراد در جستجوی انسجام شخصی، به سؤالاتی برمی خورند که عبارت اند از: آیا من فرد صادق و قابل اعتمادی هستم؟ آیا من آن کارها و رفتارهایی را که تحسین می کنم، انجام می دهم؟ آیا از انجام کارهایی که نادرست می دانم، خودداری میکنم؟ آیا فرد منصفی هستم؟