زبان عزت نفس

قدرتمندترین ابزاری که شما به عنوان پدر یا مادر برای پروش عزت نفس در فرزندانتان در اختیار دارید، زبانی است که از آن استفاده می کنید. شما هر روز در صدها تعاملی که با فرزندتان دارید، مثل یک آیینه به او نشان می دهید کیست. شما با کلمات و لحن صدای خویش، احساس خود فرزندتان را شکل می دهید. به همین دلیل بی نهایت مهم است که بازخوردی که به فرزندتان می دهید، چه تحسین و چه تذکر، با زبان عزت نفس بیان شود.

بازخوردی که عزت نفس را افزایش می دهد سه مولفه دارد.

1- توصیف رفتار: زبان عزت نفس زبان توصیف است. به بیان دیگرشما صرفا رفتار کودک را توصیف می کنید، بدون اینکه درباره او قضاوتی بکنید. با این کار، ارزشمندی کودک را از رفتار او تفکیک می کنید. انجام این تفکیک، بسیار مهم است. فرزند شما به خاطر اینکه اسباب بازیهایش را به دوستش می دهد پسر خوبی نیست و به خاطر اینکه برادرش را زده پسر بدی نمی شود. او پسر خوبی است چون وجود دارد، شما او را دوست دارید و می خواهید، و او برای شما مهم است. او همیشه پسر خوبی است و گاهی می تواند کار خوب هم انجام دهد (کمک کند، موفق شود). توصیف رفتار کودک (آنچه می بیند، آنچه می شنود و آنچه اتفاق افتاده است)، به او بازخورد دقیقی می دهد از اینکه چه کرده و چگونه رفتارش روی دیگران اثر می گذارد. اگر صرفا رفتار کودک را توصیف کنید و به خود او بر چسب بد یا خوب نرنید، با حفظ احساس ارزشمندی در کودک، فقط رفتار او را مورد ارزیابی قرار می دهید.

2- واکنش نسبت به رفتار: زبان عزت نفس زبانی است که با آن چیزی درباره خودتان را با کودک در میان می گذارید. شما احساس تایید، لذت و خوشحالی یا عدم تایید، رنجش و عصبانیت خود را به او منتقل می کنید. به بیان دیگر دلایل خود برای اینکه می خواهید کاری انجام شود یا واکنش خود نسبت به  یک موقعیت را به او بگویید. اگر کودک علت واکنش های اطرافیانش را بداند، راحت تر می تواند انتظارات آنها را برآورده سازد.

3- تصدیق احساسات کودک: زبان عزت نفس به تجارب کودک اعتبار می بخشد. شما تلاش های فرزندتان را ارج می نهید، چه موفق شود و چه شکست بخورد. به بیان دیگر به او می فهمانید که موقعیت دشوار او، انگیزه هایش، سردرگمی و یا دقت او را درک می کنید. به این ترتیب که حتی وقتی اشتباه می کند و به او تذکر می دهید، احساس می کند دیده و درک شده است.