راه های شناسایی و انتخاب همسر – قسمت اول

راه های شناسایی و انتخاب همسر – قسمت اول

در مورد تقسیم بندی روش های شناسایی یک همسر ، در ادامه ی این مقاله ، به شرح هر کدام از آنها میپردازیم.

الف) شناسایی مستقیم

1- با سابقه: معمولا محیطهای کاری و محیطهای تحصیلی افراد و گاه محیطهای فامیلی و نزدیکان از زمینه های بکارگیری این شیوه می باشد، زیرا فرد در این گونه محیطها به دلیل داشتن برخوردهای مکرر و گاهی مستمر، ابعاد مختلف زندگی فرد مقابل و اخلاقیات، عکس العملها، عادات، شخصیت و گاهی نیز ارزشهای او را مورد مداقه قرار می دهد و چنانچه وی را در حد مقبولیت مورد انتظارش یافت، طبیعی است که به او علاقه مند شده و سعی در برقراری ارتباط نزدیکتر می کند و در نهایت وی را به عنوان شریک برمی گزیند.

اگر چه به دلیل ایجاد جو روشنفکری و بالا رفتن سطح فرهنگ بویژه در میان جوانان و قشر تحصیلکرده، گرایش به این شیوه بیشتر شده و به دلیل جدا شدن از جو ناسالم و قرار گرفتن در محیطی که فرد می تواند با فراغ فکر و وسعت دید بیشتر، تصمیم گیری کند؛ اما لازم است به نکته ای نیز توجه شود و آن اینکه گاه به واسطه کم تجربگی یا ضعف در عقاید یا خطا در مصالحه ارزشها و واقعیات و همین طور تكيه بر نفسانیات، افراد در استفاده از این شیوه دچار انحراف شده، دست به رفتارهایی می زنند که منطبق بر ارزشها و اصول انسانی نبوده و آنها را از دستیابی به یک زندگی مشترک بهینه دور می کند و به گونه ای برخورد می کنند که دور از شأن مردان و ارزش والای زنان است.

نکته دیگر این که، تصمیم گیرنده باید انس و الفت و عاطفه ایجاد شده میان خود و فرد مقابل را ریشه یابی نماید تا یقین کند که این عاطفه، ریشه اعتقادی داشته و موجب کمال اوست، نه این که صرفا به دلیل حس ترحم و… تحریک شده باشد، که در این صورت پس از مدتی کانون گرم خانواده به سردی می گراید یا حداقل، آرامش و کمال قابل حصول نیست.

2- بدون سابقه: این شیوه، اگر چه شیوع بسیاری ندارد و به دلیل محدودیت حیطه عمل و همین طور براساس تجربه، نتایج نامطلوب و نامعقول به دنبال دارد و اساسا با معیارها و ارزشهای ذکر شده انطباق ندارد؛ ولی چون گاهی ممکن است فکر تصمیم گیرنده به این سو جلب شود کمی در مورد آن بحث می کنیم.
این روش در میان عوام به «دلباختگی در یک نگاه» معروف است و از نظر ما نیز، آن است که تصمیم گیرنده بدون توجه به معیارها و ارزشهای تعیین شده و خط و هدف مورد نظرش و فقط به خاطر جلب توجه به ظواهری همچون زیبایی، ثروت، تحصیلات بالا، خانواده، چنین و چنان و پست و مقام و… شیفته شده و به اصطلاح دچار نوعی فراموشی می شود و تصمیم خود را در چنین حالتی می گیرد. البته توجه به این ظواهر رد نمی شود ولی محور قرار گرفتن و اصالت یافتن آنها مورد عتاب ماست و چنانچه ضمن توجه به اینها، با رعایت موازین و ارزشها و در نظر داشتن اهداف نیز همراه باشد، شناسایی می تواند موجه باشد، در غیر این صورت تصمیم گیری براساس خواسته های نفسانی و ظواهر بویژه در این امر می تواند عواقب ناگوار و نامطلوبی به همراه داشته باشد.