راهکارهای مقابله با مشکلات در زندگی مشترک

چاپ مقاله

راهکارهای مقابله با مشکلات در زندگی مشترک

چگونه می توان مشکلات زندگی مشترک را حل کرد؟ و چه راهکارهایی برای غلبه بر مشکلات زناشویی وجود دارند؟ در پاسخ به این سؤال می توان به راهکارهای متفاوت برقراری شیوه های ارتباطات اثربخش، که در پایان فصل اول مطرح شده است، اشاره کرد. این راهکارها عبارت اند از: حل کردن تعارضات و داشتن سیستم
حمایتی؛ مهارت گوش دادن ؛ پرورش هوش هیجانی؛ مهارت ارتباطات بدون خشونت و مهارت ابراز وجود، راهکارهایی که جهت مقابله با مشکلات زندگی مشترک ارائه خواهند شد نیز ترکیبی از مهارت های عنوان شده در پایان فصل اول هستند. در ادامه راهکارهای مقابله با مشکلات در زندگی مشترک بررسی می شوند.

گاتمن (۱۳۸۵) در پاسخ به این سؤال که چگونه می توان زوج ها را از اختلافاتی که منجر به جدایی می شوند، دور نگه داشت، معتقد است که «هرچه هوش هیجانی زوج بیشتر باشد، آنها بهتر یکدیگر را درک می کنند، به یکدیگر احترام می گذارند و برای زندگی زناشویی خود ارج قائل می شوند و احتمال بیشتری وجود دارد که همواره شادمانه به زندگی خود ادامه دهند». علاوه بر این، او معتقد است که بیشتر مشاجرات زندگی زناشویی حل شدنی نیستند و تلاش زوجین در تغییر دادن طرز تفکر یکدیگر عملا بی فایده است.

تفاوت های بنیادین در سبک زندگی، در ویژگی های شخصیتی و در ارزش های زوجین دلیل عدم توافق آنها است. گاتمن به عنوان راه حل پیشنهاد می کند که: زوجین ابتدا تفاوت های ریشه ای را که منجر به تعارض شده است، درک کنند؛ سپس بیاموزند که با وجود این تفاوت ها زندگی کنند و درنهایت، به یکدیگر احترام بگذارند. او هفت اصل برای زندگی زناشویی کارآمد ذکر می کند: ۱) گسترش نقشه عشق؛ ۲) پرورش عشق و علاقه و تحسین کردن در خود؛ ۳) روی آوردن به یکدیگر به جای فرار از یکدیگر؛ ۴) اجازه نفوذ پذیری زوجین بر یکدیگر؛ ۵) حل کردن مشکلات قابل حل؛ ۶) غلبه کردن برین بست؛ ۷) خلق کردن ارزش های مشترک

راهکارهای مقابله با مشکلات در زندگی مشترک

در پژوهشی دیگر گاتمن (۱۳۸۷) به این نتیجه می رسد که نحوه مشاجرات زوجین یکی از گویاترین راه ها برای تشخیص سلامت ازدواج آنان است.

حل مشکل مشترک با مهارت های حرف زدن

ميلر و همکاران (۱۳۸۵) معتقدند که زوجین با مهارت های حرف زدن ، می توانند در زمان لازم شریک زندگی خود را از آنچه در درونشان می گذرد، آگاه کنند. این مهارت ها شامل حرف زدن از طرف خود، بیان اطلاعات حسی خود، بیان کردن افکار، مطرح کردن احساسات خود، گفتن خواسته ها و طرح کردن اقدامات خود است. از دیدگاه میلرو همکاران، زوج ها در برخورد با اختلافات و مشکلات زندگی مشترک، یکی از راهکارهای زیر را انتخاب می کنند

اجتناب کردن: بسیاری با نادیده گرفتن اهمیت موضوع و یا انکار آن، از روبرو شدن با مشکل پرهیز می کنند، این روش در کوتاه مدت مؤثر است، اما می تواند در بلندمدت با عدم رضایت همراه باشد

ترغیب کردن: زن و شوهر تلاش می کنند که یکدیگر را به فکر کردن درباره روش برخورد با مسلله ترغیب کنند، در این روش ممکن است از میان زن و شوهر، یکی از آنان با زور و قدرت بیشتری سعی در ترغیب دیگری داشته باشد و درنهایت موفق شود. باوجود اینکه می تواند این راه حل به حل و فصل مسئله بیانجامد، ولی در نهایت، نتیجه آن معمولا احساسات منفی برای دو طرف است

مرافعه با کوتاه آمدن: عدم توافق و کوتاه نیامدن دو طرف ممکن است موجب تشدید اختلاف و به بن بست رسیدن بحث شود. گاهی ممکن است یکی از زوجین در برابر احساس تنفر و خشم خود تسلیم شود و یا به طور واضح با رفتاری کنایه آمیز به تعارض دامن بزند، در این راهکار حتی هنگامی که زوجین به راه حلی دست پیدا می کنند، فرآیند مرافعه و تسلیم رضایت بخش نیستند و در درازمدت هر دو بازنده هستند.

بلاتکلیفی: در این حالت هیچگاه مسئله اصلی مطرح و حل نمی شود، بلکه زوجین صورت مسئله را پاک می کنند و هیچگاه بحث کامل را تجربه نمی کنند، چراکه زوجین درواقع خود را متعهد و پایبند به حل مشکل نمی دانند. این راه حل در درازمدت رضایت بخش نیست – آشتی کردن: در این راه حل زوجین برای رفع اختلاف، با دادن امتیازاتی به یکدیگر باهم آشنی می کنند

مشارکت جویی: این راهکار فراتر از مصالحه و آشتی است و در آن زوجین درصدد راه حلی هستند که به نفع هر دوی آنها باشد. در این حالت زن و شوهر با هم هماهنگ می شوند و تمام آگاهی و اطلاعات خود را برای فهم و حل تعارضشان به کار می گیرند. نگرش آنان در این راهکار بر اساس امن برای خودم اهمیت قائلم» و امن برای تو اهمیت قائلمه است، در اصل، این رابطه بر پایه تفاهم و وفاق است و در این حالت تصمیم گیری ها به نفع هر دو نفر است. در زندگی این نوع راهکار جهت حل اختلافات و مشکلات، موجب تحکیم روابط و صرفه جویی در وقت و انرژی می شود. فلسفه این راهکار حرف زدن و گوش دادن به همدیگر است.