بنیانگذاران فلسفه وجودی

بنیانگذاران فلسفه وجودی

 

کرکیگارد، نیچه و بوبر

سورن کرکیگارد (۵۵-۱۸۱۳): فیلسوف دانمارکی و بنیانگذار فلسفه وجودی مدرن. وی فقدان احساسات و نیز همنوایی در میان عالم مسیحیت قرن نوزدهم را مورد نقد قرار داد. وی همچنین از فلسفه انتزاعی هگل بیزاری جست. او که به خدا معتقد بود تصریح کرد که انسان نیازمند توجه به حقایق ذهنی خویش است

فردریک نیچه (۱۹۰۰-۱۸۴۴): فیلسوف آلمانی. وی نگاه گلهای و تقلید از مسیحیت متعارف را مورد حمله قرار داد. وی به نگرشی الحادی (از نظر مسیحیت ) روی آورد که بر اساس آن موجودی متعالی دارای قدرت و عشق ارزشی ها و اخلاقیات فرد خلق کرده است.

مارتین بوبر (۱۸۷۸-۱۹۶۵): فیلسوف و روحانی یهودی. وی بر ماهیت ارتباطی انسان تاکید کرده و میان دو نوع ارتباط من – تو و من – آن تمایز گذاشت.

یاسپرس، تیلیش ، مارسل

کارل یاسپرس (۱۸۸۳-۱۹۶۹): فیلسوف و روانپرشک آلمانی. نگرش های او بسیاری موجب استحکام فلسفه وجودی گردید. از جمله نگرش های وی “شرایط مرزی”ای است که بطور اجتناب ناپذیری انسانها با آن مواجه می شوند.

پل تیلیش (۱۸۸۶-۱۹۶۵): روحانی پروتستانی آلمانی که در سال ۱۹۳۰ به ایالات متحده فرار کرد. وی طراح سبک وجودی تفلسف نمودن بود. وی حامی مواجهه با اضطراب ناشی از نیست شدن بود. تیلیش میان دو نوع از گناه و اضطراب وجودی و نوروتیک تمایز قایل شد. 

گابریل مارسل (۱۹۷۳-۱۸۸۹): فیلسوف و نمایشنامه نویسی مسیحی. وی بر رمز آلود بودن و غیر قابل سنجش بودن وجود تاکید نمود. در نظر او وفاداری و گشودگی در قبال دیگران و نیز امید از اهمیت ویژهای برخوردار است.

 

هایدگر ، سارتر ، کامو

مارتین هایدگر (۱۸۸۹-۱۹۷۶): فیلسوف آلمانی که تاثیر شگرفی بر متفکران وجودی گذاشته است. کارهای اولیه او بر مواجهه با اضطراب، احساسی گناه و مرگ تمرکز داشت اما در آخرین آثارش بر زبان و گشودگی در قبال هستی ” تاکید نمود.

ژان پل سارتر (۸۰-۱۹۰۵): فیلسوف، رمان نویسی، نمایشی نامه نویس و منتقد اجتماعی اهل معنایی، تهوع و وحشتی که با انسان همراه است بر اختیار آزادی انسان تاکید می کند. در آثار متاخرش وی بر نگرش مارکسیستی متمرکز شد.

آلبرت کامو (۶۰-۱۹۱۳): فیلسوف و رمان نویسی فرانسوی. وی بر پوچی وجود انسان تاکید می کند اما در عین حال به امکان خلق معنا در عالم بی معنایی معتقد است.