کلیپ نمایشی ساختار شخصیت در نظریه فروید

کلیپ نمایشی ساختار شخصیت در نظریه زیگموند فروید

 

در سال 1923 میلادی ، فروید در نظریه خود تجدید نظر کرد و سه ساخت بنیادی دیگر را به نام ها نهاد(اید) ، خود(ایگو) و فراخود(سوپر ایگو) عنوان کرد. در نظر فروید ، تعامل و تعارض پویای این سه ساخت تعیین کننده ی رفتار است. نوع اخیر تقسیم بندی ، که از آن زمان تا کنون اساس روانشناسی خود قرار گرفته اس ، در واقع روش کاملی برای تبیین عملکرد انسان است. در این نظریه جدید ، وظایفی که قبلا توسط فروید به ناخودآگاهی اسناد داده میشد ، به نهاد نسبت داده میشود.

اید: فروید اصطلاح اید را برای اشاره به مخزنی از سائق های غریزی بی سازمان به کار برد. اید که تحت سلطه ی فرآیند اولیه فعالیت می کند فاقد توانایی تعدیل یا تاخیر سائق های غریزی که نوزاد با ان متولد می شود است. با این حال نباید اید را معادل ناخودآگاه تلقی کرد,زیرا هم ایگو و هم سوپرایگو اجزای ناخودآگاه دارند.

ایگو: ایگو تمام ابعاد توپوگرافیک خودآگاه و نیمه آگاه و ناخودآگاه را در بر می گیرد. تفکر منطقی و انتزاعی و بیان کلامی با کارکردهای خودآگاه و نیمه آگاه ایگو ارتباط دارند. مکانیسم های دفاعی در قلمرو ناخودآگاه ایگو قرار دارند. ایگو یک عضو اجرایی روان است و تحرک ادراک, تماس با واقعیت و از طریق مکانیسم های دفاعی خود تاخیر و تعدیل تظاهر سائق ها را کنترل می کند.

سوپرایگو: سوپرایگو بر اساس نظام پیچیده ای از آرمانها و ارزش های درون فکنی شده ای از والدین, وجدان اخلاقی فرد را برقرار و حفظ می کند. فروید سوپر ایگو را وارث عقده ی ادیپ می دانست. کودک در حدود سن 5 تا 6 سالگی ارزشها و معیارهای والدین را درونی می کند. پس از آن سوپر ایگو به عنوان عامل موشکافی مستمر در رفتار, احساسات و افکار فرد عمل می کند و رفتار فرد را با معیارهای مورد انتظار رفتار مقایسه می کند و مقبول بودن یا نبودن آنها را مشخص می سازد.

 برای دیدن کلیپ نمایشی در خصوص رابطه ی بین 3 ساخت شخصینی از نظر فروید اینجا کلیک کنید.