همه باید آدم را دوست داشته باشند.

چاپ مقاله

همه باید آدم را دوست داشته باشند.

خوب یا بد بودن:

همه، ،آدم های بی آزار و “خوب” را دوست داریم. چرا از کسی که خیلی مهربان است،بدمان بیاید؟

منطق و عقل حکم می کند که غیرممکن است همه شما را دوست داشته باشند. ولی ما انسان ها همیشه منطقی و عاقل نیستیم. ما می خواهیم دوست داشتنی باشیم. اما اینکه هیچکس را ناراحت نکنیم و دل همه را به دست آوریم غیر ممکن است،چون شما را از خودتان دور می کند. خودشیرینی، کمتر از گل به دیگران نگفتن و تلاش برای اینکه محبوب همه باشیم، ره آوردی جز ناکامی، حقه بازی و خلاء وجودی ندارد. اگر همیشه آن گونه باشید که دیگران دوست دارند، هیچ وقت خودتان نخواهید بود. بدیهی است محبوب بودن بهتر از منفور بودن است، اما اگر برای محبوب بودن مجبور باشید از ارزش ها، آرمان ها و نیازهایتان چشم بپوشید، این محبوب بودن بی فایده است. اگر کسی برای تنفرش از شما دلیل موجهی دارد_ برای مثال اگر از شما بیزار است چون مجروحش کرده اید، به او توهین کرده یا تحقیرش کرده اید_ به فکر جبران اشتباه تان و دلجویی از او باشید. اما اگر از روی حسادت، پیشداوری یا به هر دلیل نامعقول دیگری با شما بد است، به او توجه نکنید. بحث اهمیت دادن به دیگران مطرح نیست؛ بلکه بحث ما این است که “محتاج” تأیید دیگران شدن، مخرب است.

ارزش شما به عنوان یک انسان در این نیست که چند نفر شما را دوست دارند!

[irp posts=”8303″ name=”معرفی کتاب مهرطلبی – نوعی از بیماری وابستگی”]

نجواهای درونی مثبت:

“ارزش من به عنوان یک انسان به تأیید دیگران بستگی ندارد.”

“دیگران می توانند من و عقاید و اعمالم را دوست نداشته باشند. مهم این است که آنها را ناراحت نکرده و ار آنها سوء استفاده نکنم.” ” ایرادی ندارد به آدم هایی که از آنها خوشم می آید یا آنها را دوست دارم و به آدم هایی که به من لطف دارند، خوبی کنم؛ ولی نباید این کار را برای خریدن محبت و تأییدشان کنم.” ” بعضی از آدم ها به این دلیل از من بدشان می آید که خودشان مشکل دارند.”

” آن که هستی و آن چه هستی را دوست داشته باش.”