ناگشودگی در تحلیل دازاین

ناگشودگی در تحلیل دازاین

 

از ناهشیار به ناگشودگی

اکثر تحلیل گران دازاینی در مخالفت با مفهوم پویایی و بخشهای درون روانی روانکاوی با مفهوم ناهشیار – یعنی بخشی از روان که به طور پدیدار شناختی قابل تجربه نیستنیز مخالفند. همان گونه که قبلا بحث شد، از این تحلیل گران معتقدند که انسان ممکن است خود را از برخی جنبه های خاص عالم خویش جدا کند اما ایشان قبول ندارند که جنبههای مذکور در درون ظرفهای درون روانی مانند جعبه مخفی شده اند و یا اینکه نیروهای داخل این ظرف افراد را وادار می کند تا به روش خاصی رفتار یا احساس کنند.

بنابراین، دازاین تحلیل گران ممکن است افسردگی مراجع را در محدود بودن به زیبایی و لذت این دنیایی ادراک کنند اما افسردگی را بعنوان محصول نیروهایی پنهان و درونی همچون خشم ناهشیار درونی شده لحاظ نمی کنند. در واقع، این افسردگی تجربی و توصیفی تفسیر می شود: گشودگی در برابر عالم خود که محدود شده و عمدتا بر جنبههای تاریک و ترسناک عالم فرد متمرکز است.

نا گشودگی در قبال این عالم

استفاده از عبارت «نا گشودگی در قبال این عالم» به جای عبارت «ناهشیار» کارایی ظریف و مهمی در شیوه های درمانی دارد. مراجعی را فرض کنید که همیشه با ۱۰ دقیقه تأخیر در جلسه درمان حاضر میشود و برای توجیه رفتار خود اظهار می کند که در کنترل و تنظیم وقت مشکل دارد.

در اینجا درمانگری که به ناهشیار معتقد است ممکن است از خود بپرسد و یا مراجع خود را تشویق کند تا از خود بپرسد که دلیل این تأخیر چیست؟ برای مثال ایا علت آن این است که در واقع مراجع از دست درمانگر خود عصبی است ؟ بالعكس، به احتمال زیاد درمانگر مخالف با مفهوم ناهشیار به آگاهی مراجع از تجربه اش اعتماد می کند و به او کمک می کند تا به طور عمیق و مفصل این تجربه خود را درک کند.

مثلا درمانگر ممکن است از مراجع بپرسد از اینکه در کنترل زمان مشکل دارد چه احساسی دارد؟ یا از دیدگاه تحلیل دازاین به او خاطر نشان شود که به طور کلی با چارچوب زمان سازگاری ندارد. اینجا هدف این نیست که به مراجع کمک شود تا انگیزه و یا نیروی نهفته که او را وادار می کند اینگونه رفتار کند را بیابد، بلکه هدف این است که به مراجع کمک شود تا آگاهی بیشتری از تجربه واقعی خود کسب کند..

 

منبع: کتاب درمان های گروهی میک کوپر ، ترجمه دکتر سیدمحمد کلانتر