معرفی کتاب صد سال تنهایی گابریل گارسیا مارکز

معرفی کتاب صد سال تنهایی گابریل گارسیا مارکز

امروز قصد دارم یکی از بهترین کتاب های گابریل گارسیا مارکز را معرفی کنیم. رمان کلاسیک صد سال تنهایی، آمیزه ایست از واقعیت و تخیل و چنان این دو عنصر در هم تنیده شده اند که یک کل یکپارچه ای را با هم تشکیل می دهند. جدا کردن هر یک از آنها در داستان به مفهوم نابودی کلیت یکپارچه آنها است.

هستۀ اصلی تراژدی صد سال تنهایی، بر پایۀ کشف رازگونۀ ملکیادس و ذات غیر قابل تغییر نسلی، سرگشته ، پریشان، و تنها استوار است. ذات ، خمیر مایه ، و خصوصیات افراد داستان در جریان طوفانهای حوادث تغییر نمی کند گویی خصوصیات خانواده ها در یکدیگر تکرار می شوند . مرگ های مرموزانه و ناپدید شدن شخصیت های داستان از  ویژگی های اصلی کتاب است. کتاب صد سال تنهایی یک سبک رئالیسم جادویی دارد به گونه ای است که در آن همۀ فضاها و شخصیت ها واقعی و حتی گاهی حقیقی هستند. اما واقعیت داستان با حقیقت شناختۀ شده دنیای بیرونی پیش نمی رود .

درباره ی نویسنده

گابریل گارسیا مارکز ، در سال 1928 در دهکدۀ ارکاتاکا در منطقۀ سانتامارتا ، در کشور کلمبیا ، چشم به جهان گشود . وی دوران کودکی را در زادگاهش گذراند و سپس برای ادامۀ تحصیل به “بوگوتا” رفت و در مدرسۀ یسوعیها نام نویسی کرد . ولی نه تنها تحصیل در این مدرسه را به پایان نبرد ،بلکه رشتۀ حقوق را هم در دانشگاه نیمه کاره رها کرد و به روزنامه نگاری پرداخت. در سال 1955 در پاریس بود که نویسندگی را جدی گرفت و همۀ وقت خود را به نوشتن گذراند. شاهکار بزرگ او صد سال تنهایی است.

شهر تخیلی ماکوندو در کتاب صد سال تنهایی اندکی به دهکدۀ آرکاتاکا در منطقۀ سانتامارتا در کشور کلمبیا شباهت دارد. گابریل در آنجا به دنیا آمده است و داستان خیالی خانوادۀ بوئندیا شبیه به داستان هایی که مادربزرگش برای او تعریف می کرده است.

گابریل کودکی خود را در خانۀ پدربزرگ و مادربزرگش، که پر از شبح و اسکلت و افسانۀ گنجهای مدفون در دیوارهاست، گذرانده بود. نظریۀ چند نویسنده و منتقد ادبی دربارۀ کتاب بی نظری او این گونه می گویند؛ ناتالیا جینز بورگ نویسندۀ معروف ایتالیایی: ” صد سال تنهایی را خواندم. مدتها بود اینچنین تحت تأثیر کتابی واقع نشده بودم؛ اگر حقیقت داشته باشد که می گویند رمان مرده است و یا در احتضار است، پس همگی از جای برخیزیم و به این آخرین رمان سلام بگوییم.” جفری ولف، منتقد مجلۀ نیوزویک می نویسد: ” کتابی است که مدتها بین ما خواهد ماند، منحصر به فرد است، سراپا جادوست، معجزه گر است.”