مروری بر فیلم زیستن (ایکیرو)
چاپ مقالهمروری بر فیلم زیستن (ایکیرو)
فیلم زیستن (تولید 1952) از آثار کارگردان بنام ژاپنی، آکیرا کوروساوا است. عنوان ژاپنی فیلم، ایکیرو (生きる) به معنی زیستن است. این فیلم به علت دیدگاه اجتماعی و شخصیت پردازی دقیق و موفق خود، از مهمترین آثار آکیرا کوروساوا محسوب می شود. غالباً شخصیت های فیلم های کوروساوا، به دنبال معنی و مفهوم زندگی می باشند. از این جهت، فیلم زیستن یکی از بهترین آثار او است؛ چرا که فیلم، روایتگر جست و جوی مردی بیمار برای یافتن معنی زندگی اش است. فردی که زمان زیادی برای زندگی کردن ندارد.
فیلم زیستن، این دغدغه و پرسش اصلی را در ذهن مخاطب ایجاد می کند که: به راستی اگر بدانی اندک زمانی فرصت زندگی کردن داری، زندگی ات را صرف چه کاری می کنی؟ اگر 60 سال عمر کرده باشی، هیچ لذتی از زندگی ات نبرده باشی، گویی واقعاً «زندگی» نکرده ای، چطور بر احساس حسرت خود نسبت به گذشته، غلبه می کنی؟ و چطور برای باقی زندگی ات معنا پیدا می کنی؟ فیلم زیستن این دغدغه را زیبا به تصویر می کشد.
کوروساوا داستان فیلم را از مرگ ایوان ایلیچ نوشته لئو تولستوی برداشت کرده‌است.
داستان فیلم زیستن
واتانابه، شخصیت اول داستان، مردی است که به سرطان معده دچار است. او حدود 60 سال سن دارد و می داند که تنها حدود شش ماه دیگر زنده است. آگاهی از سرطان، مثل یک زلزله زندگی منظم و دقیق کارمندی او را به هم می ریزد.
واتانابه همچون مردی سرگردان که بار حسرت زندگی 60 ساله اش را به دوش می کشد، اکنون نمی داند چگونه باید آرام شود، و در این فرصت کوتاه باقی مانده چه کار باید انجام دهد؟ در این میان شیوه های مختلفی از زندگی را سعی می کند تجربه کند، اما هیچ کدام پاسخ واقعی او نیست. او همچنان به دنبال معنای زندگی اش است.
فیلم دو بخش عمده دارد. نیمه اول فیلم به داستان زندگی واتانابه پس از آگاهی از سرطانش و سرگردانی او می پردازد. تلاش او برای لذت بردن از زندگی باقی مانده و دائماً به بن بست رسیدنش. بخش دوم که از نظر زمانی کوتاه تر از بخش اول است، مجلس سوگ واتانابه را نشان می دهد که توسط دوستان و همکاران و خانواده او برگزار شده است.
در بخش دوم، به دفعات به زندگی پیش از مرگ واتانابه بازگشت می کند و ماجراهای زندگی اش را پس از انتخاب سرنوشت ساز او نشان می دهد. در این فضای سوگ، می بینیم که هر کدام از بازماندگان واتانابه از زندگی او و اعمال او چه درک و قضاوتی داشتند.
مشخصات فیلم
ژانر فیلم زیستن، درام می باشد. مدت زمان فیلم، دو ساعت و 24 دقیقه است. روال آن بسیار آرام است و صحنه ها سیاه و سفیدند.
مختصری در مورد کارگردان فیلم زیستن
«گاهگاهی به مرگ خود فکر می‌کنم و در این حال به این فـکر مـی‌افتم که اصلاً چطور می‌توانم تحمل نفس آخر را داشته باشم، درحالی‌که این نوع زندگی را دارم، چطور می‌توانم ترکش کنم؟ احساس می‌کنم خیلی چیزهای دیگر هست، که انجام دهم. این احساس را دارم که خیلی کـم زنـدگی کرده‌ام و در این وقت به فکر فرو می‌روم. اما غمگین نمی‌شوم. از چنین احساسی بود که زیستن به وجود آمد…» (آکیرا کوروساوا)[1]
آکیرا کوروساوا (1910-1998)، نویسنده، کارگردان و تهیه کننده ژاپنی بود. او طی زندگی حرفه ای 57 ساله اش، تعداد 30 فیلم تولید کرد. در آغاز کارش که دستیار یک کارگردان ژاپنی بود، او بسیار مطالعه می‌کرد و ذوق ادبی زیادی داشت. کوروساوا با انرژی و تلاشی مضاعف، به نوشتن فیلمنامه پرداخت و تا سال ۱۹۴۳ برای حدود ۵۰ فیلم سناریو نوشت.
کوروساوا در سال ۱۹۴۳ موفق شد اولین فیلم خود را با نام «داستان جودو» کارگردانی کند. با همین فیلم آغازینش، به عنوان کارگردانی بااستعداد در سینمای ژاپن مطرح شد. اما نقطه عطف او در این حرفه، تولید فیلم راشومون (1951) بود؛ با این فیلم بود که نگاه ها در سراسر جهان به او خیره شد.
فیلم زیستن چهاردهمین اثر اوست که این فیلم نیز به نوبه خود جوایزی را از آن خود کرد.
جوایز فیلم زیستن
زیستن (ایکیرو) موفق به دریافت سه جایزه و یک نامزدی شده‌است.
- برنده جایزه سنای برلین در چهارمین دوره جشنواره بین المللی فیلم برلین، سال ۱۹۵۳
- برنده جایزه کینما جونپو از جوایز کینما جونپو (بهترین فیلم)، سال ۱۹۵۳
- برنده جایزه از گردهم‌آیی فیلم ماینیچی (بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه، بهترین صدابرداری)، سال ۱۹۵۳
- نامزد جایزه بفتا برای بهترین بازیگر خارجی (تاکاشی شیمورا در نقش واتانابه)، سال ۱۹۶۰
پی نوشت:
1- (برگزیده حرفهای کوروساوا در گفتگویی با دانلدریچی (بازیگری برای فیلم، ص 43)، به نقل از سایت کافه نقد
منبع: