مراعات بیش از حد دیگری، گم کردن خویش است

مراعات بیش از حد دیگری، گم کردن خویش است.

مراعات کردن :

به نظر شما دلیل مراعات کردن دیگران چیست؟ آیا بی پروا بودن مناسب است یا مراعات کردن؟

افرادی که بیش از حد مراعات حال دیگران را می کنند اغلب از موضوعی هراس دارند. هراس از تنها شدن، از اینکه کسی آنها را دوست نداشته باشد، از اینکه ارزشمند به نظر نرسند و خیلی زود فراموش شوند. مراعات کردن بیش از حد دیگری به این معنا نیست که می توانیم دیگری را کنترل و از روابط محافظت کنیم. بلکه به این معنا است که روابط جذابیت خود را از دست می دهد و بسیار کسل کننده می شود. در این نوع از روابط فرد مقابل بسیار پرتوقع و شما با نادیده گرفتن خویش (خواسته ها و نیازهای خویش) خسته و فرسوده می شوید. مشاوران و روانشناسان معتقدند مراعات کردن بیش از حد دیگران نشانه افکار، احساسات و رفتارهای بیمارگونه است. از نگاه روانشناسان وجودگرا دلیل اصلی این نوع رفتار عدم پذیرش احساس تنهایی است. از نگاه این رویکرد اگر ما، تنهایی وجودی خویش را درک و پذیرفته باشیم می توانیم دیگری را درک کنیم.

[irp posts=”9523″ name=”تنها راه حل احساس تنهایی در آغوش گرفتن آن است.”]

 

گم کردن خویش: انتخاب خویشتن

شاید بتوان دلیل اصلی گم کردن خویش را به این موضوع مربوط کنیم که هنوز به آزادی درونی نرسیده ایم.

گام اصلی در به دست آوردن آزادی درونی “انتخاب خویشتن” است.به این معناست که باید جای مخصوص به خود را در جهان تشخیص دهیم. مسئولیت ادامه حیات خویشتن را، به عنوان شخصیتی مستقل، به عهده بگیریم. این همان چیزی است که نیچه با اصطلاح “اراده به حفظ و ادامه زندگی” عنوان کرده است. تنها غریزه، حفظ حیات مادی نیست، اراده و تصمیم به قبول واقعیت وجود خویشتن است. آگاه بودن به وجود خود ما را کمک می کند که خویشتن را از فضای محرکها و واکنش به آنها خارج نگه داریم. تأمل کنیم، بسنجیم و تصمیم بگیریم که چه کنشی مناسب و به سود ماست.

[irp posts=”8198″ name=”تنهایی و دلهره انسان امروزی: انسان در جستجوی خویشتن”]