قانون گذاری برای نوجوان

همانطور که در مقاله پیشین بحث شد، بسیاری از والدین در مورد رفتار نوجوانان نگرانی دارند و تلاش دارند تا این رفتارها را متوقف یا اصلاح کنند. علاوه بر آگاهی هایی که والدین نیاز دارند (و در مقالات داخل سایت به آنها اشاره شده است)، اولین گام عملیاتی معرفی شده ثبت رفتار است. در یک جمله ثبت رفتار یعنی مکتوب کردن رفتار خاص نوجوان و اتفاقات قبل و بعد آن. پس از ثبت رفتار نوجوان نیاز داریم تا قانون گذاری کنیم. در این مقاله به همین مسئله خواهیم پرداخت.

همانطور که همه ما برای انسان های با انصاف احترام قائلیم، نوجوانان نیز برای کسی که انصاف داشته باشد، چه معلمش باشد چه پدر و مادرش، احترام قائل است و به سخنان او گوش فرا می دهد. به همین دلیل توصیه می کنیم در زمینه قانون گذاری همیشه انصاف را رعایت کنیم تا خودمان زمینه را برای زیر پا گذاشته شدن قانون فراهم نکنیم. برای مثال ضوابط، مقررات و مجازات مربوط به هر قانون را یکجا و به صورت همزمان تعیین کرده و ارائه کنیم. معمولا والدین قانون خاصی را تعیین می کنند و با شکسته شدن آن در مورد مجازات تصمیم می گیرند. مثلا در مورد ساعت بازگشت به خانه ممکن است بگویند: موظف هستی ساعت 9 شب خانه باشی. اگر فرزند شما ساعت 9 به بعد آمد، مجازات چیست؟ در صورتی که مجازات قانون شکنی پیش از شکسته شدن آن قانون تعیین نشده باشد فرزند شما احساس می کند نسبت به وی بی انصافی شده است، شما را انسان ناعادلی تلقی می کند و اشتباه خود (و همچنین مجازات تعیین شده) را نمی پذیرد. این باعث می شود که شما و نه رفتار خودش را عامل مجازات دانسته و تغییری در رفتار خود ندهد. همچنین نسبت به شما احساس نفرت پیدا کند.

زمانی که قانون و مجازات و تبصره های آن به صورت همزمان ارائه می شود از تمامی این اتفاقات منفی پیشگیری می شود. البته ممکن است دفعات اول در قانون گذاری موفق نباشید و فرزندتان جنبه ای در قانون شما پیدا کند که از آن به عنوان راه فرار استفاده کند. به همین دلیل توصیه می شود که قبل از هر قانون گذاری حتما زمانی را برای بررسی کلی جنبه های آن اختصاص بدهید و حتما با مشورت همسرتان (و در صورت امکان فردی متخصص) این کار را انجام بدهید. با تعیین قانون و مجازات به صورت دقیق و روشن دیگر نیازی به تذکر و پیگیری های مداوم نخواهید داشت. البته حواستان باشد که در این زمینه وسواس گونه و افراطی رفتار نکنید، به اصطلاح مته به خشخاش نگذارید. شما پدر و مادر هستید نه قانون گذار زندان!

در نظر داشته باشید که قانون باید 3 خصوصیت را داشته باشد: (1) جزئی و دقیق باشد، یعنی همانطور که ثبت رفتار در مورد رفتاری خاص و دقیق بوده است، قانون گذاری نیز باید در مورد آن رفتار خاص صورت بگیرد و روشن باشد. برای مثال در مورد زمان حضور در خانه اگر منظور شما حضور فرزندان در واحدی که زندگی می کنید است و نه ساختمان باید این مورد را دقیق بیان کنید. فرزند شما ممکن است منظور شما را از این متوجه نشده باشد یا از سر شیطنت (که موارد اینچنین کم نیست!) قانون شما را به نحوی زیر پا بگذارند. مثلا ساعت 9:30 دقیقه به همراه دیگر بچه های ساختمان در حیاط، پشت بام و یا واحدی دیگر دور هم جمع شده باشند، خب آنها خانه هستند! (2) مجازات معین باشد، معین نبودن مجازات و تصمیم گرفتن در مورد مجازات بعد از اتفاق افتادن آن بسیار آسیب زننده است. برخی از والدین به فرزندان خود می گوبند که در صورت قانون شکنی مجازات خواهند شد. این نوع تعیین مجازات اشتباه است. حتما مجازات هر قانون شکنی باید روشن و معین شده باشد و همان مجازات اعمال شود. در صورت کارا نبودن این مجازات، والدین می توانند پس از آخرین قانون شکنی و مجازات شدن اعلام کنند که قصد دارند مجازات را تغییر دهند. البته در این مورد عجله نکنید. (3) عدم کلی گویی در هر زمینه، یعنی چه در مورد رفتار و چه در مورد مجازات از هرگونه کلی گویی احتناب کنید. کلی گویی همیشه باعث بدفهمی، سوتفاهم و ایجاد راه فرار می شود که خودش باعث پیچیده تر شدن شرایط و نتایج منفی می شود.