رشد تکلم در کودکان و اختلال در گفتار آنها
چاپ مقالهرشد تکلم در کودکان و اختلال در گفتار آنها
رشد تکلم در کودکان
پیشرفت در تکلم و صحبت کردن از جمله مشخصه های کودک در سنین ۴-۳ سالگی است که عوامل متعددی از جمله رادیو و تلویزیون، همسالان، کتاب و قصه های کودکان می توانند در رشد آن مؤثر باشند.
همانطور که قبلا نیز اشاره شد صحبت کردن از ابزارهایی است که رشد اجتماعی کودک را سرعت می بخشد، سازگاری او با محیط اطرافش را افزایش می دهد و باعث رشد اعتماد به نفس در کودک میشود.
نظر به اهمیت و جایگاه تکلم در رشد چندگانه پیش دبستانی ها موارد ذیل به والدین محترم توصیه می شود:
۱- چنانچه فرزند شما کلماتی را به اشتباه بیان نمود، اشتباه او را رک و واضح اصلاح نکنید بلکه با آرامی آن کلمه را به صورت صحیح تکرار کنید.
۲- بچه ها زمزمه کردن و نجوا کردن را دوست دارند، لذا بازی های نجوایی را جهت پیشرفت در سخن گفتن آنها انجام دهید.
٣- از آنجا که بچه ها شنیدن قصه از پدر و مادر را دوست دارند و همین موضوع می تواند در رشد زبانی آنها موثر باشد، سعی کنید وقت زیادی را برای گفتن داستانهای جالب به کودک اختصاص دهید. تلاش کنید قصه ها متناسب با شرایط سنی کودک باشد. همچنین از تعریف کردن قصه های ترسناک و وحشت آور که ممکن است باعث اختلال در خواب کودک، ترسو شدن، وحشت و عدم توانایی برخورد با وضعیت های تازه و ناشناخته شود، اجتناب نمایید.
۴- تعداد همبازی های کودک را افزایش دهید. در سنین قبل از دبستان از آنجا که دوستان و همبازیها وقت زیادی را با یکدیگر می گذرانند، بازی می کنند و اظهار نظر می کنند، نقش برجسته ای را می توانند در پیشرفت کلامی کودک ایفاء کنند.
پیشرفت نیروی سخنگویی کودک
عوامل بیشماری را میتوان نام برد که در پیشرفت نیروی سخنگویی کودک، مؤثر و در تسریع و یا توقف سرعت آن دخیل است. عمدهترین آنها عبارتاند از:
– رشد عمومی
کودکان ازنظر رشد، دارای تفاوتهایی میباشند. یکی از رشد عمومی کندتر و دیگری از رشد سریعتری برخوردار است. رشد حرکتی و جسمی، در رشد گفتار تأثیر بسزایی دارد و بین آنها ارتباط مستقیمی وجود دارد.
– بهداشت و سلامت بدن
رعایت نکردن بهداشت و بیماری، مانع رشد ارگانیسم و عدم هماهنگی لازم سیستمهای اعصاب حسی و حرکتی و اختلال تکلم میشود. کودک خیلی پیشتر از اینکه نخستین کلمهها را بر زبان آورد، رشد کلامی را آغاز میکند.
درواقع شروع رشد کلامی با تسلط بر گروهی از مهارتهای اولیه همراه است. بهعنوانمثال: شیر مکیدن، بلع غذا و نفس کشیدن، بایستی شکلی مناسب گرفته باشد تا زمینه را برای سخن گفتن فراهم ساخته و نفس را برای سخنگویی آزاد کند.
کودکان بیمار، به دلیل ارتباط کمتر با بزرگسالان، کلمات و الفاظ کمتری را فرامیگیرند. درصورتیکه کودکانی که از سلامت کامل برخوردارند، سریعتر از کودکان بیمار، رشد گویایی مییابند و از خزانه لغات فراوانتری برخوردارند.
در هر مرحله از رشد کلامی، ساختهای مناسبی برای آن مرحله لازم میباشد. بهعنوانمثال برای بر زبان آوردن حروف بیصدا، بایستی کودک به سنی رسیده باشد که بتواند حروف را ادا کند (28 ماهگی)، زیرا کودک قبل از آن فاقد دندان جلویی میباشد تا از آن برای ایجاد صوت استفاده کند.
اختلال لکنت زبان در کودکان
لکنت زبان یکی از شایع ترین نوع اختلال در گفتار است که در بیشتر کودکان ۵-۲ سال مشاهده میشود. عموما این اختلال از طریق مکث کردن هنگام بیان کلمات و تکرار و کشیدن صداها مشخص میشود. مشخصه این کودکان همانند کسی است که بر اثر ترس یا خوشحالی بیش از حد زبانش گرفته باشد. در مورد علل ایجاد کننده لكنت باید اذعان نمود که محققان عوامل متعددی را در آن دخیل میدانند که عوامل عاطفی، اضطراب و ناراحتی کودک و فشارهای محیطی از جمله آنهاست.
البته لكنت زبان معمولا زودگذر بوده و با بزرگتر شدن کودک برطرف می شود. لکن از آنجا که کودکان مبتلا به لکنت ممکن است مورد تمسخر و استهزاء کودکان دیگر واقع شوند و حتی در سازگاری آنها با محیط مشکلاتی ایجاد شود، لازم است والدین از چگونگی برخورد با این موضوع اطلاعاتی داشته باشند.
در مطلب بعدی ، به ارائه ی راه حل هایی برای بهبود اختلال لکنت زبان در کودکان خواهیم پرداخت.