درمان گشتالتی از نظر جرالد کوری (1)

درمان گشتالتی از نظر جرالد کوری (1)

 

هدف رویکرد گشتالت درمانی

رفتارهایی که یک زمانی بخشی از سازگاری خلاق با محیطهای گذشته بودند، اکنون در عملکرد و زندگی ثمربخشی اختلال ایجاد میکنند. هدف این رویکرد، از همه مهمتر، کسب آگاهی است.

هدف درمانی دیگر این است که به درمانجویان کمک شود بررسی کنند که چگونه با عناصری از محیطشان ارتباط برقرار می کنند. تغییر از طریق آگاهی بیشتر از «آنچه هست» صورت می گیرد. چون درمانگر گشتالتی به جز کمک کردن به درمانجویان برای بالا بردن آگاهی شان دستور جلسهٔ دیگری ندارد، نیازی نیست که برچسب «مقاومت» به رفتار درمانجو زده شود.

در عوض، درمانگر صرفاً این فرایند جدید را به صورتی که نمایان می شود دنبال می کند. درمانگر اعتقاد دارد که خودگردانی فرایندی است که به طور طبیعی شکوفا می شود و لزومی ندارد کنترل شود. درمانجویان با بالا رفتن آگاهی می توانند بین قطبیت ها و دوگانگی ها در خودشان سازش برقرار کنند و به سمت انسجام مجدد تمام جنبههای خودشان پیش بروند.

درمانگر برای مشخص کردن شکل ها، یا برجستهترین جنبه های میدان فرد – محیط، به صورتی که از زمینه نمایان می شوند، با درمانجوکار می کند. درمانگر گشتالتی معتقد است که اگر به این شکل ها طوری پرداخته و حل شوند که شکل های دیگر جایگزین آنها شوند، هر درمانجو می تواند خودگردان شود: نقش درمانگر گشتالتی این است که به درمانجویان کمک کند تا اضطراری ترین موضوعات، نیازها، و تمایلات را مشخص کند و آزمایش هایی را ترتیب دهد که این شکل ها را شفافتر کنند یا مقاومت در برابر برقرار کردن ارتباط و آگاهی را کاوش نماید. درمانگران گشتالتی ترغیب شده اند که در مورد واکنش های زمان حال خود در طول درمان و مربیات شخصی خودشان، به صورت مناسبی افشای خود کنند.

 

خدمات درمان گشتالتی

یکی از خدمات دهی درمان گشتالتی، روش مهیج آن است که به موجب آن با انتقال جنبه های مربوط به گذشته به زمان حال، به صورت زنده به آن پرداخته میشود. درمانگران، درمانجویان را به میوه های خلاقی به چالش میطلبند تا از مسایلی آگاه شوند که جلوی عملکرد کنونی انها را شرفتهاند. به علاوه، توجه کردن به سرنخهای کلامی و غیرکلامی آشکاری که درمانجویان تامین می کنند، روش مفیدی برای اداره کردن جلسهٔ مشاوره است.

درمانگران از طریق استفادهٔ ماهرانه و با دقت مداخله های گشتالتی، میتوانند آگاهی متمرکز بر زمان حال درمانجویان را از آنچه فکر و احساس می کنند و اینکه چه کاری انجام می دهند، بالا ببرند روش های گشتالتی، تعارضها و کشمکشهای انسان را به زمان حال می آورد. درمان گشتالتی رویکرد خلاقی است که از آزمایش ها برای پیش بردن درمانجویان از صحبت کردن به عمل و تجربه استفاده میکند. استفادهٔ خلاق و خودانگیخته از آزمایش های فعال، مسیری به سمت یادگیری تجربی است.

تمرکز بر رشد و بهبودی است نه سیستمی از فنون برای درمان کردن اختلال ها، که شعار قدیمی گشتالت را منعکس میکند: «مجبور نیستید بیمار باشید تا بهتر شوید». برای اینکه درمانجویان به جنبههای تازه ای در خودشان پی ببرند و در مورد تغییر دادن روال زندگی خود تصمیم بگیرند، دامنهای از ابزارها – به شکل آزمایش های گشتالتی  برای آنها تأمین شده است.

رویاها در درمان گشتالتی

روش گشتالتی در مورد کار کردن روی رؤیاها، شیوه منحصر به فردی است که به افراد کمکی می کند تا آگاهی خود را از موضوعات اساسی در زندگیشان بالا ببرند. وقتی درمانجویان هر جنبهٔ رؤیا را به صورت فرافکنی خودشان در نظر بگیرند، می توانند این رؤیا را به زمان حال آورده، معنی شخصی آن را تعبیر کنند، و مسئولیت آن را بپذیرند.

رویکردی کل نگر درمان گشتالتی

درمان گشتالتی رویکردی کل نگر است که برای هر جنبهٔ تجربهٔ فرد به طور برابر ارزش قایل است.. درمانگران اجازه می دهند که فرایند تشکیل شکل، آنها را هدایت کند. آنها با یک رشته سوگیری های پیش پنداشته یا دستور جلسهٔ تعیین شده، با درمانجویان روبرو نمی شوند، بلکه بر آنچه در مرز بین فرد و محیط روی می دهد تأکید میکنند.

درمانگران سعی نمی کنند درمانجو را به جایی ببرند. هدف اصلی، بالا بردن آگاهی درمان از «آنچه هست» است. درمانگر به جای اینکه سعی کند اتفاقی روی دهد، میخواهد به درمانجو کمک کند تا آگاهی خود را بالا ببرد و ، .جنبه ای از خود را که با آن بیگانه شده، بازیابد … نقطهٔ قوت درمان گشتالتی، تلاش برای یکپارچه کردن نظریه، کاربست، و پژوهش است. گرچه درمان گشتالتی به مدت چند سال از نظر پژوهش تجربی ضعیف بود، اما اخیراً از این نظر قوی تر شده است.