درمان وجودی چیست؟
چاپ مقالهدرمان وجودی چیست؟
تمرکز درمان وجودی
درمان وجودی بر اراده آزاد، خودمختاری و جستجو برای معنا تمرکز میکند . این درمان اغلب بر روی فرد متمرکز است و نه روی نشانه‌ها. این رویکرد بر ظرفیت شما برای ایجاد انتخاب‌های منطقی و به حداکثر رساندن توانایی فرد تاکید دارد.
رویکرد وجودی تاکید میکند که:
- همه افراد توانایی آگاهی از خود (خود آگاهی ) را دارند.
- هر فرد دارای هویت منحصر به فرد است که تنها از طریق روابط با دیگران شناخته میشود.
- مردم باید پیوسته خود را دوباره خلق کنند ، زیرا معنای زندگی پیوسته تغییر میکند.
- اضطراب بخشی از شرایط انسانی است.
درمان وجودی برای چه موارد دیگری توصیه میشود؟
در رویکرد وجودی، مداخلات درمانی اغلب منجر به افزایش آگاهی و درک خود میشوند. درمانگران وجودی تلاش میکنند انواع نشانه ها مانند اضطراب مفرط، بی تفاوتی، بیگانگی، پوچی، تنهایی،خجالت، اعتیاد، نا امیدی، گناه، خشم، رنجش، خشونت و … را درک کرده و تسکین دهند. همچنین بر افزایش تجربیات فرد از زندگی و گشودگی نسبت به روابط، عشق، مراقبت، تعهد، خلاقیت، قدرت، اراده و انتخاب، معنویت، اصالت، خودشکوفایی و پذیرش تمرکز میشود.
انتظارات از درمان وجودی
درمانگران وجودی از گستره ای از رویکرد ها استفاده میکنند، اما بر موضوعات اصلی یعنی مسئولیت و آزادی متمرکز میشوند. درمانگران به مراجعان کمک میکنند تا از طریق تفکر و اقدام مسئولانه با اضطرابشان مواجه شوند. همچنین با افکار درونی منفی خود رویاروی شوند به جای نیروهای بیرونی مانند فشاراجتماعی و یا شانس را در زنگی خود دخیل بدانند.پرورش خلاقیت، عشق، اصالت، و اراده آزاد راه‌هایی هستند که به انتقال شما به سمت “شدن و شکوفایی” کمک میکنند.
به طور مشابه، هنگام درمان اختلالات اعتیاد، درمانگر وجودی به شما توصیه میکند با اضطرابی که شما را وسوسه میکند تا مواد مخدر مصرف کنید، مواجه شوید و شما را راهنمایی میکند که مسئولیت آن را بر عهده بگیرید.
هدف درمان وجودی
هدف درمان وجودی این است که به جای اینکه اجازه دهید رویداد های خارجی رفتار شما را مشخص کنند، شما یاد بگیرید در مورد نحوه زندگی،عشق ، و خلاقیت خودتان تصمیم گرفته و مسئولیت انتخاب و تصمیمتان را بر عهده بگیرید.
فرایند درمان وجودی
این رویکرد – به دلیل تمرکز آن بر وجود و هدف – گاهی بدبینانه تلقی میشود، اما این به معنای یک رویکرد مثبت و انعطاف‌پذیر است. در بهترین حالت ، براساس گفته پل تیلیش فیلسوف قرن بیستم، روان‌درمانی وجودی منصفانه بوده و فرد را صادقانه با ” نگرانی‌های نهایی ” از جمله تنهایی، غم و درد و پوچی روبرو میکند.با ایکه برای هر فرد با توجه به تجربیات شخصی اش، نگرانی های منحصر به فردی وجود دارد، اما درمان گران وجودی مانند درمانگر وجودی معاصر اروین یالوم معتقدند که مواردی هست که در سطح جهانی نگرانی محسوب میشوند: مرگ، انزوا، آزادی و پوچی.
درمان وجودی بر اضطراب تاکید دارد ؛ اضطراب زمانی رخ میدهد که فرد با تعارضات درونی و ذاتی خود مواجه شود. نقش درمانگر در این میان، ایجاد مسئولیت برای فرد پس از تصمیمی گیری است. برای مثال، اروین یالوم، درمانگر را مانند “مسافر” ی در زندگی میداند که از همدلی و حمایت برای استخراج بینش و انتخاب ها استفاده میکنند. یالوم معتقد است چون افراد در مجاورت دیگران حضور پیدا کرده و زندگی میکنند، زمینه ی رابطه ای گروه درمانی، رویکردی موثر است. سوال اصلی ای که در این نوع درمان ها مطرح میشود این است: ” من در مواجهه با بلاتکلیفی، تضاد یا مرگ چگونه هستم؟ “
نکته اینکه درمانگران وجودی علاوه بر آموزش سلامت روانی، اغلب دارای سابقه در فلسفه نیز هستند. بسیاری از درمانگران وجودی در روانشناسی یا مشاوره فارغ التحصیل میشوند.