تو با فراموش کردن یک اتفاق مجبور به تجربه دوباره آن خواهی بود

تو با فراموش کردن یک اتفاق مجبور به تجربه دوباره آن خواهی بود

فراموشی گذشته=تکرار دوباره آن

آیا می توانیم یک گذشته تلخ را فراموش کنیم؟ آیا با فراموش کردن، مانع از تجربه دوباره آن می شویم؟

چه چیزی باعث می شود که ما یک اتفاق را دوباره تجربه کنیم؟ بهتر است بگویم که تجربه های فراموش شده محکوم به تکرار هستند. فراموش کردن گذشته برابر با بهم ریختن اهدافمان در آینده است. اهداف آینده اصولاً از تجربیات گذشته سرچشمه می گیرند. به این معنا است که ما گذشته را برای اهداف، معانی و قابلیت های آینده مان بکار می گیریم. آینده همیشه با آنچه که در گذشته انجام یافته است، تعیین می شود. درحقیقت تمامی خلق و خوی جسمی و روانی، عاطفه ها، ترس ها، سرشت، عشق به خود و طرز برخورد ما با دیگران همگی از گذشته ما نشأت می گیرد.

[irp posts=”9395″ name=”ثمره احترام نگذاشتن به گذشته تخریب آینده است.”]

هدف از پذیرش گذشته:

گاهی آگاهانه یا ناآگاهانه دوست داریم که فراموش کنیم چگونه زندگی کرده ایم.برخی از تجربه ها به قدری دردناک هستند ترجیح می دهیم نه تنها برای دیگران حتی برای خود نیز بازگو نکنیم. سعی می کنیم ذهن و جسم خود را از آن اتفاق منحرف کنیم. اما تا زمانی که هیجان تجربه های گذشته خویش را تخلیه نکنیم مجبور به تجربه دوباره آن خواهیم بود. هدف از پذیرش گذشته این نیست که فقط در گذشته سیر کنیم بلکه هدف این است که طوری زندگی کنیم که پنج سال آینده دیگر با افسوس به پنج سال گذشته زندگیمان نگاه نکنیم.

محمود دولت آبادی در رمان “روزگار سپری شده مردم سالخورده” این چنین می گوید:

من به بهانه ی رسیدن به زندگی همیشه زندگی ام را کشته ام…

فاجعه ی زندگی من این است که یکبار زندگی را مثل زهر نوشیده ام و گذشته ام…

و اکنون که به اندیشیدن بدان بازگشته ام، احساس می کنم همان جام زهر را بی نهایت بار از نو و از نو می نوشم و می نوشم.

[irp posts=”7921″ name=”تحلیل فیلم پاپیون (Papillon) از دیدگاه روانشناسی اگزیستانسیال”]