بیش فعالی کودکان : علل و درمان بیش فعالی – قسمت اول

بیش فعالی کودکان : علل و درمان بیش فعالی – قسمت اول

علل بیش فعالی

اختلال بیش فعالی جزو بیماریهای چند عاملی محسوب می شود. یعنی هم ریشه ژنتیکی دارد و هم محیطی عامل ژنتیکی این عارضه بیشتر در پدران کودکانی که دچار بیش فعالی هستند وجود دارد اما عوامل محیطی نیز بر افزایش شدت این عارضه بسیار موثر هستند.

این اختلال به میزان دو تا چهار برابر در پسران نسبت به دختران شایع تر است. اگر در دوران نوزادی یعنی چهار هفته اول تولد، کودک با مشکل تغذیه و یا بهداشتی، روانی مواجه باشد و اگر مادر در دوران بارداری سیگار یا الکل مصرف کند، | این کودکان بیشتر در معرض خطر بیش فعالی قرار دارند.

 

درمان بش فعالی

بهترین روش درمان ترکیب اقدامات دارویی با اقدامات غیردارویی است. درمان دارویی ADHD بر اساس داروهای محرک عصبی و غیر محرک استوار است. از جمله داروهای محرک داروی متیل فنیدیت (با نام تجاری قرص ریتالین) و دگزامفتامین است. داروهای غیر محرک مانند آتومو کستین (مهار کننده باز جذب نوراپینفرین) و داروهای MAOIS می باشند.
در درمان غیردارویی به خانواده ها توصیه میشود که از رفتارهای تند و خشن با کودک خود پرهیز کنند، محیط آرامی را برای مطالعه کودکان در دوران مدرسه فراهم کنند و در صورت مشاهده رفتارها و نشانه های بیماری به روانپزشک کودک مراجعه نمایند. همچنین با انجام اقداماتی از قبیل رفتار درمانی، روان درمانی و اقدامات توانبخشی به آنها آموزش چگونگی افزایش تمرکز بر روی کارها داده شود.

درمان بیش فعالی کودک با غذا

با توجه به تحقیقات انجام شده میتوان گفت برای کاهش شیطنت کودکان بیش فعال ADHD که خیلی پر جنب و جوش هستند. و به اصطلاح خیلی شلوغ می کنند،  مصرف مواد مغذی زیر مفید است :

اسیدهای چرب ضروری:
تحقیقات بسیاری نشان داده اند که غلظت اسیدهای چرب امگا 3″ و “امگا – ۶” در این افراد به مقدار زیادی پایین تر است و این کودکان، علائم کمبود اسیدهای چرب : ضروری مانند تشنگی زیاد را نشان میدهند.
کنجد، تخمه ی کدو تنبل و تخمه ی آفتابگردان منابع خوبی از اسیدهای چرب امگا۶ و ماهی آزاد و ساردین، از منابع خوب اسیدهای چرب امگا ۳ می باشند. 

ویتامین B6
ویتامین B۶ یک فاکتور ضروری برای اغلب مسیرهای متابولیکی اسیدهای آمینه، شامل مسیرهای دکربوکسیلاسیون برای دوپامین، آدرنالین، و سروتونین میباشد. از این طريق، ویتامینهای گروه B سبب بهبود رفتار در برخی کودکان مبتلا به ADHD شده است. در برخی کودکان بیش فعال، سطح سروتونین خون پایین است، در نتیجه دوز بالای ویتامین B۶ با افزایش میزان سروتونین خون سبب بهبود علائم میشود.

 

آهن
کمبود آهن، دقت و توجه را به میزان قابل توجهی کاهش داده و به مکمل یاری پاسخ مثبت می دهد. برخی مطالعات نشان داد که با کمبود یاری آهن، ۳۰ درصد بهبود در این کودکان مشاهده شده است.

منیزیم
برخی بررسی ها نشان داده اند که کمبود منیزیم اغلب در ADHD دیده می شود و با دریافت منیزیم، بیش فعالی به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. 

 

روی
چندین مطالعه نشان داده است که این ماده ی معدنی در سرم افراد مبتلا به بیش فعالی کم است که می تواند ناشی از کاهش دریافت یا جذب آن باشد، بر طبق دیگر مطالعات دریافت روی از طریق تغذیه ممکن است در پاسخ این کودکان به دکستروآمفتامین موثر باشد.
برخی داروهای گیاهی، به دلیل خواص آرام بخش و ضد اضطراب در درمان این کودکان بسیار رایج است، زیرا کودکان بیش فعال، مکررا دچار مشکلات خواب می شوند. از جمله رایج ترین این گیاهان آرام بخش میتوان به سنبل الطیب و گل ساعتی اشاره نمود.

 

غذاهایی که باید از خوردن آنها اجتناب نمود عبارت اند از:

 

-شکر و غذاهای حاوی آن مانند: بیسکویت، کیک، شیرینی، شکلات و نوشابه های شیرین.

اگر چه اغلب شکر به عنوان علتی برای بیش فعالی ذکر می شود. اما مطالعات کنترل شده، تاثیرات منفی آن را بر روی رفتار اثبات ننموده اند. گر چه شواهد اندکی موید تاثیر شکر بر روی رفتار است. اما باید فواید کاهش مصرف شکر را مد نظر داشت.

– رنگها مانند تارترازین (نوعی رنگ غذایی به رنگ نارنجی) که در غذاهای آماده بسته بندی شده، آدامس، شکلات، آب لیمو، سس ها، کمپوتها، کنسرو نخود فرنگی، نوشابه های گازدار وجود دارد.

– اسید بنزوئیک (نوعی نگهدارنده مواد غذایی)، در مرباها پوره میوه ها، ترشیها و سس های سالاد استفاده میشود.

– نوشابه های گازدار که به دلیل محتوای بالای فسفر آنها و برهم زدن تعادل کلسیم و فسفر بدن می توانند منجر به بیش فعالی شوند.

– قهوه، چای، کولا و سایر نوشیدنی های حاوی کافئین می توانند علائم بیماری را تشدید نمایند.