بیش فعالی کودکان : شیوع و علائم آن

بیش فعالی کودکان : شیوع و علائم آن

 

بیش فعالی به حالتی دلالت می کند که در آن کودک به نحوی مفرط و بیش از اندازه فعال و پر جنب و جوش است. تحرک زیاد این کودکان نه تنها خود آنها را بلکه اطرافیان، همکلاس ها و اولیای مدرسه را دچار مشکل می کند. همچنین در میان درصد بالایی از معتادین و افرادی که ترک تحصیل کرده اند علایم بیش فعالی در کودکی قابل مشاهده است.

از طرفی کودکان بیش فعال در معرض خطر بالایی از اختلال سلوک، شخصیت ضد اجتماعی و سوء مصرف مواد مخدر قرار دارند لذا آگاهی همگان بویژه والدین و معلمان از این حالات دارای اهمیت بسزایی می باشد. نقص در تمرکز یا اختلال بیش فعالی (ADHD) شرایطی را برای کودک ایجاد می کند که نتواند آرام و بدون حرکت بنشیند، رفتارش را کنترل کرده و توجه خود را به یک موضوع خاص معطوف کند.

شکایت والدین از شیطنت کودکان

امروزه بسیاری از مادران و پدران از شیطنت بسیار زیاد کودکانشان شکایت دارند. آنها اظهار می دارند که فرزندشان مرتب در حال حرکت و فعالیت است و نوعی حالت بی قراری و ناآرامی در او مشاهده می کنند. برخی از این والدین از فقدان تمرکز حواس و ضعف درسی کودک نیز صحبت می کنند. آنها علت این فعالیت بیش از اندازه را نمی دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار میدهند. این کودکان بعضا مورد انتقاد و تنبیه بسیار زیاد قرار می گیرند. عده ای از پدر و مادرها کنترل خود را از دست میدهند و این کودکان را به شدت کتک میزنند یا آنها را تهدید می کنند. در این نوشتار سعی شده است پدیده بیش فعالی در کودکان توضیح داده و راه های برخورد مناسب با این حالت ارائه شود.

اختلال بیش فعالی که در اغلب موارد با نقص توجه همراه است، معمولا در دوران کودکی بروز می کند. تشخیص این اختلال در سنین زیر پنج سال کمی مشکل است زیرا امکان دارد با رفتارهای طبیعی و شیطنت آمیز کودکان اشتباه گرفته شود. با این حال، متخصصان میتوانند این اختلال را تشخیص دهند و پیش بینی های لازم را به عمل آورند. این اختلال با فعالیت بیش از اندازه، خرابکاری و آزار رساندن همراه است.

 

بیش فعالی کودکان

کودکان بیش فعال – همانگونه که از این عنوان بر می آید. بسیار پر تحرک اند و نمی توانند یک جا آرام بنشینند. آنها اضافه بر ناآرامی بسیار زیاد، نوعی اضطرار و اجبار برای خرابکاری نیز دارند. اشیا را می شکنند یا پرتاب می کنند. همچنین کنجکاوی بسیار و از خود نشان میدهند و نه تنها اسباب بازی هایشان را خراب می کنند، بلکه اشیاء و ي وسایل منزل را نیز دستکاری و خراب می کنند.

کارهای خطرناک را دوست دارند و ابدأ احساس خطر نمی کنند. بنابراین رفتارهایی بی مهابا از آنها سر میزند. برخی از بزرگسالان آنها را افرادی بیباک و شجاع تصور می کنند؛ در حالی که این رفتارهای بی مهابا نشانگر این واقعیت است که احساس خطر واقعی – که یک احساس طبیعی است و بایستی در کودکان وجود داشته باشد. در این بچه ها وجود ندارد. بازی های خطرناک – از جمله بازی با کبریت – و علاقه به وسایلی چون کارد و چاقو نشانه های دیگری از گرایش ها و رفتارهای غیر طبیعی این بچه هاست.

شیوع بیش فعالی

از هر ۱۰۰ کودک ۵ کودک می توانند مبتلا به ADIID باشند. پسران ۳ برابر بیش از دختران در معرض ابتلا قرار دارند. اغلب این مشکلات قبل از ۷ سالگی آغاز می شوند و ممکن است والدین تا وقتی که فرزندشان بزرگتر نشده متوجه مشکل او نگردند. پزشکان نمی دانند که چه چیزی باعث بروز ADHD می گردد ولی مطالعات بر روی مغز انسان ها را به فهم علل اجتماعی ADHD نزدیک تر کرده است.

پزشکان معتقدند افراد مبتلا به ADHD فاقد میزان کافی از مواد شیمیایی خاص به نام میانجیهای عصبی در مغز هستند. این مواد شیمیایی به مغز در کنترل کردن رفتار کمک می کند. والدین و آموزگاران باعث ایجاد ADHD در کودک نمی شوند، بلکه آنها می توانند در فعالیت های کودک به وی کمک کنند.

علایم ADHID

• مشکل در توجه 
• فعالیت بیش از اندازه (بیش فعالی)
• انجام عمل قبل از فکر کردن به آن (حركات تکانشی)