بیش فعالی کودکان : انواع بیش فعالی
چاپ مقالهبیش فعالی کودکان : انواع بیش فعالی
در نوشته های پیشین خواندیم که بیش فعالی به حالتی دلالت می کند که در آن کودک به نحوی مفرط و بیش از اندازه فعال و پر جنب و جوش است. تحرک زیاد این کودکان نه تنها خود آنها را بلکه اطرافیان، همکلاس ها و اولیای مدرسه را دچار مشکل می کند. همچنین در میان درصد بالایی از معتادین و افرادی که ترک تحصیل کرده اند علایم بیش فعالی در کودکی قابل مشاهده است.
انواع بیش فعالی
نوع بی دقت و بدون توجه
در این نوع فرد نمی تواند روی تکلیفی که به او می دهند و یا فعالیت خاص تمرکز داشته باشد. اکثر کودکان دچار ADHD در دقت و توجه کردن دچار مشکل هستند. این دسته از افراد غالبأ:
- توجه زیادی به جزییات ندارند.
- کارهای مدرسه و فعالیت های روزانه خود را در منزل تا آخر دنبال نمی کنند و آنها را به پایان نمی رسانند.
- نمی توانند یک وظیفه یا تکلیف را تمام و کمال انجام دهند.
- اسباب بازیها، کتابها و وسایلشان را اغلب گم می کنند.
نوع تکانشی – بیش فعالی
در این نوع از اختلال فرد بسیار فعال است، و بدون فکر اقدام به فعالیت و انجام کار می کند. فعالیت بیش از حد معمول، قابل مشاهده ترین مشخصه اختلال ADHD است. کودک بیش فعال همیشه در حال انجام کاری می باشد. ممکن است سطح بیش فعالی با افزایش سن کاهش یابد. این کودکان قبل از این که راجع به عملی فکر کنند آن را انجام میدهند.
برای مثال این کودکان ممکن است بطور ناگهانی وسط خیابان شروع به دویدن کنند و از یک سمت به سمت دیگر خیابان بدون نگاه کردن حرکت کنند و یا این که از درخت بلندی شروع به بالا رفتن کنند. ممکن است از موقعیت های خطرناک شگفت زده شوند. گاهی هم هیچ ایده و فکری برای خارج شدن از این موقعیت ندارند. غالبا، فعالیتهای تکانشی و بیش فعالی با هم همواره هستند، مشخصه کودکانی که این اختلال را با هم دارند بدین گونه است:
- بی قراری و نا آرامی
- دویدن مداوم از سویی به سوی دیگر و یا بالا رفتن از چیزی
- پایین آمدن از صندلی وقتی که اجازه این کار را ندارند
- عدم توانایی در بی سر و صدا بازی کردن
- بیش از حد صحبت کردن
- پاسخ دادن ناگهانی و بدون فکر به پرسشی که هنوز تمام نشده است.
- عدم توانایی در صبر کردن برای نوبت خود
- بدون اجازه وسط بازی دیگران پریدن
- وسط صحبت دیگران پریدن
توجه:
- علائم فوق باید در دو محل دیده شوند، یعنی منزل و مهد یا منزل و مهمانی
- به مدت ۶ ماه علائم دوام داشته باشند.
- شروع علائم قبل از ۷ سالگی باشد.
نوع ترکیبی
در این نوع اختلال فرد بسیار فعال است و بدون فکر اقدام به فعالیت و انجام کار مینماید. کودکان با این نوع اختلال نشانه هایی از هر دو نوع قبل را که ذکر شد دارا هستند. آنها در توجه کردن، بیش فعال بودن و کنترل تکانش های خود دچار مشکل هستند. البته گاهی تمام کودکان بی توجه هستند و یا اینکه بیش از حد فعالیت می کنند و حرکات تکانشی دارند.
چطور می توان فهمید کودکی مبتلا به ADHD است؟
وقتی علایم ADHD در کودکی مشاهده شود باید توسط یک متخصص ماهر مورد ارزیابی قرار گیرد. این فرد می تواند از کارکنان مدرسه باشد و یا این که در مطب خصوصی مشغول بکار باشد. تنها راه حصول اطمینان، ارزیابی کامل توسط متخصص میباشد. باید در اینجا به دو نکته توجه داشت:
- نباید نظر دیگران را دال بر این که کودکی ADHD است به آسانی پذیرفت.
- این نکته حایز اهمیت است که کودک همراه با ADHD ممکن است ناتوانی های دیگر نیز داشته باشد