نوستالژی از ابزار روان درمانگری است.

نوستالژی از ابزار روان درمانگری است

نوستالژی:

نوستالژی یک احساس درونی تلخ و شیرین به اشیا ، اشخاص و موقعیت‌های گذشته است.واژۀ نوستالژی از دو واژۀ یونانی ساخته شده است: nostos که به معنی بازگشت به خانه‌است و algia که معنی «درد» می‌دهد.دیکشنری آکسفورد،واژۀ نوستالژی را شکلی از دلتنگی که ناشی از دوری طولانی از زادگاه است ، تعریف کرده‌است.در سال 1688 این واژه را به عنوان توصیف یک بیماری در نظر می گرفتند.اما به مرور زمان این واژه از اصطلاحات پزشکی حذف شد و وارد دنیای ادبیات و فلسفه شد.

[irp posts=”1117″ name=”عدم فراموشی خاطرات(محدثه بخشی)”]

 

نوستالژی و ابزار روان درمانگری:

نوستالژی احساس گنگ عاطفی است،گاهی اوقات ممکن است شیرین باشد گاهی اوقات تلخ، در زمان‌های گذشته افراد معتقد بودند نباید برای زمانی که از دست رفته است و دوران‌های دور حسرت خورد و ناراحت بود، اما در زمان حاضر این احساس و تفکر باعث ایجاد هیجان و عزت‌نفس درون فرد می‌شود.این احساس باعث می شود افراد از تجربیات گذشته خود برای معنا دادن به زندگی استفاده نمایند.در فلسفۀ وجودگرایی همه چیز از آینده شروع می شود.منتها بسیاری از انتخاب هایمان در زندگی تحت تاثیر گذشته ای است که پشت سر گذاشته ایم.گذشته می تواند سهم کم یا زیادی را در حال و آینده ما داشته باشد.

[irp posts=”9173″ name=”مامای واقعی تو روان درمانگر توست”]

سودای گذشته:

توصیف گذشته و بازسازی آن متاثر از خواست فعلی و تمایلات آینده است.باسازی دوران گذشته حس غریبی را در افراد ایجاد می کند.یادآوری خاطرات گذشته هم درد غربت و هم لذت تجربه گذشته و شوق بازگشت به گذشته را در افراد ایجاد می کند.

[irp posts=”5388″ name=”گذشته “]